Koffiekamer« Terug naar discussie overzicht

1. bp5ah 5 juli 2007 17:35

   auteur info

   •    bp5ah

     Lid sinds: 13 apr 2001

     Laatste bezoek: 21 dec 2024

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 15371

     Gegeven: 18273

   •    Aantal posts: 58.329

   quote:

   mvd1968 schreef:

   Beleggersbladen??? Wat zijn dat ook al weer? Daar staat het nieuws van gisteren in :)
   
   Vergelijk het eens met tegenwoordig met alle informatievoorziening via internet etc. Ik weet niet of dat nu een voordeel of nadeel is?
   
   

   Da's een nadeel, zeker voor een trader.
   
   Om het maar plat te zeggen, laat iemand 'een scheet in Tokio', dan weet je het drie seconden later ...
   
   Gr.
   
   Dirk
2. bijna 5 juli 2007 18:04

   auteur info

   •    bijna

     Lid sinds: 01 jan 2000

     Laatste bezoek: 21 dec 2024

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 3975

     Gegeven: 1056

   •    Aantal posts: 6.850

   quote:

   bp5ah schreef:

   [quote=stier]
   Augustus 1987.
   Als er een maand in de beursgeschiedenis is waar beleggers hadden MOETEN verkopen dan was het deze maand.
   En ik weet nog dat een collumnist uit Beleggers Belangen waarschuwde: het is vijf voor twaalf.
   Waarom was het toen vijf voor twaalf?
   Inderdaad, nummer een was de zeer snel gestegen rente.
   Maar die rente stond destijds wel hoger dan nu, en dat maakt verschil.
   De tweede reden waren de in september op gang gekomen winstwaarschuwingen van vele bedrijven.
   En hoe het mogelijk was weet ik ook niet maar de beurzen gaven maar weinig krimp.
   Ja inderdaad, u hebt gelijk, er had een grote felrode lamp bij iedere belegger moeten gaan branden.
   Maar dat gebeurde niet.
   Waarom gebeurde dat dan niet?
   Dat gebeurde niet, beste beleggers, omdat de stemming ter beurze destijds superpositief was.
   Men kon en wilde eenvoudig niet geloven dat de beurzen gingen crashen.
   En dan is het wachten op de trigger.
   En die kwam natuurlijk, u weet wellicht welke dat was.
   Voor u nu een beetje meewarig en meelijwekkend naar de toenmalige beleggersmeute kijkt dient u wel te beseffen dat er toen geen internet was en dat practisch alle informatie gehaald moest worden uit beleggingsblaadjes die toen natuurlijk gouden tijden doormaakten.
   En verder, ik zou maar uitkijken met oordelen want voor u het weet bent u aan de beurt.
   
   groeten stier
   [/quote]
   
   Wat nou stier ?
   
   Je lijkt in je laatste zin te preken voor 'je eigen gemeente' ...
   
   Gr.
   
   Dirk
   

   Nee, beste Dirk, het is meer een waarschuwen tegen een houding die beleggers kunnen aannemen als "alles lijkt goed en vanzelf te gaan".
   Wat ik eigenlijk bedoel is dat mensen uit moeten kijken niet de indruk te krijgen dat ze het weten.
   Het is mijn overtuiging dat je het nooit weet en daarom is alertheid ten allen tijde geboden.
   Financiele markten kunnen lang zeer mild en welwillend zijn maar hebben soms de vreemde eigenschap om in een zeer korte tijdsspanne te veranderen in een slangekuil.
   Let op dat je daar zelf niet in valt.
   
   groeten stier
3. bijna 5 juli 2007 18:08

   auteur info

   •    bijna

     Lid sinds: 01 jan 2000

     Laatste bezoek: 21 dec 2024

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 3975

     Gegeven: 1056

   •    Aantal posts: 6.850

   quote:

   melisz schreef:

   De rente was toen niet gewoon hoog maar echt abnormaal hoog. Desondanks rezen toen ook de huizenprijzen helemaal de pan uit.
   

   Wat die huizen betreft, daar ben ik het niet mee eens.
   De huizenboom van destijds vond zijn hootepunt rond eind jaren zeventig en stortte begin tachtiger jaren in elkaar.
   Dit vanwege de absurd hoge rente.
   Daarmee vergeleken is de rente heden ten dage zeer laag.
   Dus, blijf bij de les en weet wat je zegt.
   
   groeten stier
4. [verwijderd] 5 juli 2007 19:43

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   lionking1965 - 4 jul 07, 21:55
   
   Klopt helemaal.
5. ffff 6 juli 2007 16:13

   auteur info

   •    ffff

     Lid sinds: 01 jan 2000

     Laatste bezoek: 17 dec 2024

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 14745

     Gegeven: 18668

   •    Aantal posts: 39.047

   Corné,
   
   Vandaag toch weer aardig artikel gelezen dat ook aansluit op jouw artikel. Alleen waren de voorspellingen veel recenter.
   
   Een collega ( nou ja...!!!), en niet de minste, Bob Doll is HOOFDSTRATEEG vab Blackrock Merrill Lynch, goed voor 1150 MILJARD DOLLAR.
   
   Dat vraagt visie om zo'n gigantisch kapitaal te beheren. Bob is niet de beroerdste en BOB vertelt de beleggersgemeenschap ieder jaar in januari wat hij verwacht. Zo ook in januari 2007.
   
   Maar de overgrote meerderheid van zijn voorspellingen, waar hij dan toch zijn beleggingsstrategie op zal richten, kwamen heel anders uit.
   
   1 Bob zag de winstgroei van Amerikaanse bedrijven dalen, hetgeen niet gebeurde.
   2 Bob voorspelde dat de Amerikaanse centrale bank de rente zou verlagen, wat niet gebeurde
   3 Bob voorspelde betere prestatie Japanse aandelen en zat verkeerd
   4 Bob voorspelde dat blue chips het beter zouden doen dan de kleintjes. Maar de kleintjes deden het een klein beetje beter...
   
   5Bob voorspelde outperformance van energie, gezondheidssector en IT. Hij kreeg voor de helft gelijk en voor de andere helft ongelijk
   
   6 Bob voorspelde dat utility en telecom het slechter zouden doen. En alweer voor de helft ongelijk/ gelijk
   
   7 Ggelukkig had hij ook iets helemaal goed: De dollar zakt......
   
   Maar ja, dat wist iedere KK-bezoeker al te voorspellen.....
   
   Bob is goed voor 1150 MILJARD dollar, Corné.
   
   WAAROM MAKEN JIJ EN IK ONS TOCH ALTIJD ZO ZORGEN.....?????
   
   Peter
   
   
6. theo1 6 juli 2007 16:27

   auteur info

   •    theo1

     Lid sinds: 01 okt 2001

     Laatste bezoek: 06 dec 2024

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 2861

     Gegeven: 202

   •    Aantal posts: 6.659

   Naar mijn mening hoef je ook niet alles te weten. Ikzelf beschouw valutakoersen, rentestanden en olieprijs als onvoorspelbaar en ik doe dan ook geen enkele moeite dat te begrijpen of er een visie op te hebben. Je merkt ook dat er juist over dat soort onderwerpen ontzettend veel gekakeld wordt op cnbc en internet, maar dat bijna niemand het echt weet (behalve dan op die zeldzame momenten dat het echt duidelijk is).
   
   Eigenlijk is beleggen niet zo moeilijk. Als je gewoon de slechte en te dure bedrijven vermijdt, dan heb je de index eigenlijk al verslagen. Uiteindelijk gaat het toch allemaal om winstontwikkeling, de rest is korte termijn ruis. Zelf stuur ik vooral op dividendrendement en dat werkt wonderbaarlijk goed, met minimale inspanning. Misschien is het geluk en ga ik in de toekomst ongenadig de plomp in, maar tot nu toe gaat het heel lekker.
7. [verwijderd] 17 oktober 2007 10:47

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   Goed verhaal wat er precies fout ging in 1987:
   
   OUTSIDE THE BOX
   
   Check the rear-view mirror
   
   Commentary: Why Crash of '87 occurred, and why it could happen again
   
   By John Succo
   Last Update: 12:27 ET Oct 17, 2007Print E-mail Subscribe to RSS Enable Live Quotes
   
   NEW YORK (MarketWatch) -- I had a pretty good seat in 1987, but like most of my colleagues I did not have enough experience to recognize the destabilizing conditions that precipitated the crash.
   
   Looking back with experience, I have a very good grasp on what happened.
   The market ground higher for years with few pullbacks and funds were created (as always) to take advantage of this type of market action: lower and lower stock volatility over time (They became the best performers and therefore, had huge amounts of capital).
   
   These funds would buy stock and sell calls simultaneously (called a buy-write) to earn the time premium of at-the-money. I remember that they actually calculated a rate of return on the strategy by dividing the time premium (income) by the stock price (the investment cost).
   An offshoot of these funds called "dividend capture funds" did the same thing, but sold in-the-money options (against long stock) on companies that had a fairly high dividend. These were supposed to earn "bond-like" returns with bond like risk. Both strategies have the same risk profile as "short puts" and these funds kept selling them, driving the implied volatility of options lower and lower.
   This was the first phase of option selling.
   The market makers and broker-dealers took the other side of this strategy, hedged themselves and just traded the volatility. Then as market volatility kept declining, they too began to sell out-of-the-money puts against the strategy to add a "kicker" to the minimal amount of money they were making (since the volatility of the market was so low). This was not overly dangerous, but it left the market vulnerable.
   
   This was the second phase of option selling.
   Then the market-makers and broker dealers became greedier and began selling lots of out-of-the-money puts against their positions. In other words, they were selling twice as much out-of-the-money puts than prudence would dictate. They thought it was free money. This lasted for quite some time and became more extreme.
   This was the third phase of option selling.
   The infamous 'portfolio insurance'
   The beginning in 1986 there was actually a fourth phase of option selling, the now infamous "portfolio insurance".
   
   I worked at Morgan Stanley (MSMS) and portfolio insurance was the brainchild of some "mathematicians" in the fixed-income department. Looking back, it is evident that the models they used to structure portfolio insurance did not correctly interpret the distribution of returns of stocks: unlike bonds, they have much "fatter tails".
   Above all, Wall Street is a marketing machine made to come up with new products, financial engineering, to sell to their clients. And this was a doozy. Morgan Stanley (subsequently other broker dealers caught on quickly and offered the product too) approached "long only" funds to offer "insurance" cheaply, so cheaply in fact that they could not resist.
   
   Essentially, the pitch offered the fund's manager a deductible (say 2% downside) and the fund's performance was insured by the broker-dealer for a fee (the premium).
   
   This looks and smells like the broker-dealer was offering the fund manager a "synthetic" put, good enough. But reading through the fine print, it really wasn't. It was really just a "best efforts" basis and the ultimate liability was still on the fund. Whether these managers realized this or not I do not know; if they did, the broker-dealer did a great job of convincing them that this would be no problem.
   
   Essentially, what the broker-dealer was offering was to sell S&P 500 ($SPX$SPX) futures against the fund's amount of capital as the market dropped so that the fund would be short futures in the exact amount of their capital once the market reached the deductible level.
   
   If the market began to rise, the broker-dealer would then buy the futures back so the fund could participate on the upside. In essence, the broker-dealer had to correctly estimate the volatility of the market: If the market was more volatile than expected, it would cost the fund more than anticipated to insure the portfolio.
   Here is the heart of the matter. When a fund buys a real put, the price goes up so that supply matches demand. The market can always bear the demand for puts because the gamma (leverage) goes down as the price goes up. As the price of options goes up and the gamma goes down, the leverage in the system inherently decreases.
   
   With portfolio insurance, the broker-dealer never raised the price; the broker-dealers offered insurance at the same price regardless of demand. As a result, fund managers bought gobs of the insurance at low prices and loaded up the market for a potential disaster: The amount of potential futures trading necessary to insure portfolios dwarfed the liquidity of the market. In geek terms, the gamma in the market rose to incredible levels.
   We had huge funds shorting puts, market makers shorting puts and broker-dealers through portfolio insurance shorting "synthetic" puts in size. An out-of-the-money SPX put that should have traded at $1 was trading at 6 cents!
   When the market began to trade lower (because yields were rising and the dollar was falling), the market began to experience heavy selling to hedge the abundance of out-of-the-money puts that, all of a sudden, had much larger deltas.
   By Monday morning there was too much selling of futures for the market to bear and it crashed. The 1987 crash had nothing to do with valuation it was purely structural in nature.
   Every market is different. There is no doubt that leverage like 1987 could come from somewhere else. In 1998, it came from huge leverage in a few hedge funds that were inextricably tied to the broker-dealer system. In the future it may come from the huge OTC derivative market that exists.
   Although 1987 was extremely special in a terrible sort of way and I do not believe that the current market is in the same structural position, it was not so special, however, as to think that it could not happen again.
   
   I check the rear-view mirror at least once a day now.
   
   John Succo, who has worked at Wall Street firms since 1984, is a cofounder of Vicis Capital, a multi-strategy hedge fund where he manages overall risk and a portfolio concentrating in volatility extraction by trading derivative instruments.
8. [verwijderd] 17 oktober 2007 11:55

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   Ook een aanrader wat betreft inside verhalen over recente crashes:
   
   Why do markets keep crashing and why are financial crises greater than ever before? As the risk manager to some of the leading firms on Wall Street–from Morgan Stanley to Salomon and Citigroup–and a member of some of the world’s largest hedge funds, from Moore Capital to Ziff Brothers and FrontPoint Partners, Rick Bookstaber has seen the ghost inside the machine and vividly shows us a world that is even riskier than we think. The very things done to make markets safer, have, in fact, created a world that is far more dangerous. From the 1987 crash to Citigroup closing the Salomon Arb unit, from staggering losses at UBS to the demise of Long-Term Capital Management, Bookstaber gives readers a front row seat to the management decisions made by some of the most powerful financial figures in the world that led to catastrophe, and describes the impact of his own activities on markets and market crashes. Much of the innovation of the last 30 years has wreaked havoc on the markets and cost trillions of dollars. A Demon of Our Own Design tells the story of man’s attempt to manage market risk and what it has wrought. In the process of showing what we have done, Bookstaber shines a light on what the future holds for a world where capital and power have moved from Wall Street institutions to elite and highly leveraged hedge funds.
   
   www.amazon.com/Demon-Our-Own-Design-I...