Aandeel UNIBAIL-RODAMCO-WESTFIELD PSE:URW.FR, FR0013326246

quote:

AVM (Altijd Verkeerde Moment) schreef op 11 juli 2024 10:42:

Zo waarschuw ik al tijden voor de lange termijn risico van NL verzekeraars, maar ben ik tegelijkertijd blij voor de beleggers die daar (in ieder geval voor de korte- en middellange termijn) nu hele mooie dividendstijgingen kunnen incasseren! ;-)

• De gouden tijden van de NL verzekeraard waren in de jaren negentig, toen fiscaal gedreven "spaarconstructies" (voor kapitalen en lijfrentes) veel particulieren naar verzekeraars dreven om daar hun vermogen te laten opbouwen en beheren. Het éne na het andere product met steeds creatievere namen werd op de markt gezet om mensen te verleiden om elke maand een vast bedrag te sparen bij een verzekeraar. Met een fiscaal voordeel als lokkertje: hetzij vrijstelling van de vermogens(rendements)belasting, hetzij het kunnen aftrekken van de ingelegde premie. Dankzij dit voordeel merkte de particuliere klant niet zo goed dat de verzekeraar behoorlijk veel aan dit soort producten kon verdienen. Enerzijds door hoge kosten in rekening te brengen, anderzijds door de beleggingsopbrengsten: als die meer waren dan de gegarendeerde rekenrente, dan was het meerdere voor de verzekeraar (eventueel met een beetje winstdeling richting de klant).
• Een andere peiler waarop een verzekeraar dreef waren de grote klassieke "defined benefit" pensioenpotten. Dit waren allemaal door de verzekeraar gegarandeerde pensioenen, waarbij verzekeraar kan profiteren als de beleggingsopbrengsten hoger zijn dan de gegarendeerde rekenrente (met eventueel een beetje winstdeling richting de klant).
• Beide takken zorgden voor grote potten met geld (individuele spaarpotten en pensioenpotten) die de verzekeraar kon beleggen, en waarmee "overrentes" konden worden verdiend

• De hoogtijdagen van de particuliere markt met de indviduele levensverzekeringen zijn echter al ruim voorbij. De fiscale regelingen werden afgebouwd, waardoor het voor een klant plots duidelijk zichtbaar werd dat het veel te duur werd om je vermogen bij een verkeraar op te bouwen. De meeste NL verzekeraars hebben zich daarom inmiddels vrijwel volledig teruggetrokken uit de markt voor individuele levensverzekeringen.
• Wat overblijft zijn nog wat risicoverzekeringen of schadeverzekeringen. In beide gevallen is er geen sprake van gigantische spaarpotten waar de verzekeraar grote beleggingswinsten op kan halen, maar gaat het om veel beperktere winsten op kanssystemen. Dan gaat het dus om meer of minder overlijdens- of schade uitkeringen dan waar rekening mee is gehouden: leuk, maar qua volume niet te vergelijken met overrente op beleggingspotten.
• Bovendien zijn het vaak dusdanig simpele producten dat het vrij makkelijk is voor nieuw grote buitenlandse partijen om veel goedkopere producten aan te bieden dan de traditionele verzekeraar (die vaak nog oude logge IT systemen met zich mee moet slepen). Zie dan maar eens om op de overgebleven "vechtmarkt" concurrend en voldoende winstgevend te blijven.

• Waar het NL systeem van inleg van premies voor gegarandeerde pensioenen ooit werd gezien als voorbeeld voor de rest van de wereld, begon dat imago snel af te brokkelen toen de rentes snel en langdurig begonnen te dalen.
• Waar de (aan de klant gegarandeerde minimum) rekenrente van 4% eerst nog een startpunt was, waarboven je goud geld kon verdienen, werd het als snel een blok aan het been. Rekenrentes werden daarom als snel verlaagd naar 3% en later naar 2%. Daar zat echter wel een grens aan: de rente daalde steeds verder en bij nóg lagere rekenrentes wordt het pensioenproduct onverkoopbaar. Wie wil er immers een pensioen opbouwen bij een verzekeraar die een rekenrente belooft van 1% of zelfs 0%, waardoor na aftrek van kosten minder pensioen wordt uitkeert dan wat aan premies is ingelegd?
• Dat na de financiële crisis verzekeraars steeds voorzichtiger moesten beleggen (risicovrije staatobligaties met steeds lagere of zelfs negatieve rendementen) hielp ook niet echt mee.
• Dit soort ontwikkelingen heeft ertoe geleid dat er steeds meer wordt gekozen voor pensioenopbouw via een beleggingspot waar de klant eigenaar van is. De verzekeraar hoeft daarbij geen vast eindbedrag/pensioen meer te garanderen, maar alle beleggingsopbrengsten zijn wel voor de klant.
• Alle discussies over de nieuwe pensioenwet zijn een variant hiervan: de uitkering is niet meer gegarandeerd (defined benefit, DB), alleen de inleg is gedefinieerd (defined contribution, DC). In feite is pensioenopbouw via een DC regeling te vergelijken als beleggen via een vermogensbeheerder. Een verzekeraar blijkt dan al snel duurder te zijn.
• Wat dan in feite voor een verkeraar overblijft op de pensioenmarkt is het verzekeren van risico's (ook onder DC kan je nabestaandenpensioenen verzekeren). Dat is dus een op kanssystemen gebaseerde business, wat ook leuke winsten kan opleveren, maar qua volume niet te vergelijken met overrente op pensioenpotten
• Aan het beheren van pensioengeld kan óók geld worden verdiend (een paar basispunten op een vermogen van tientallen of honderden miljarden kan veel opleveren!). Echter: ook dit is een vechtmarkt, en er zijn nu eenmaal veel goedkopere vermogensbeheerders te vinden dan een verzekeraar

• Ook al ontwikkelen de bovengenoemde punten zich razendsnel, er zijn nog altijd enorme DB pensioenpotten in beheer bij een verzekeraar. Het feit dat nieuwe pensioen in een beleggingspot worden opgebouwd voor risico van de klant zelf, betekent namelijk niet dat de verzekeraar in één klap van reeds opgebouwde DB potten en toegezegde pensioenen afkomt.
• Het uitkeren van de toegezegde pensioenen uit die DB potten blijft nog decennia lang doorgaan. We kijken in feite naar grote beleggingspotten die langzaam in de komende decennia zullen worden geleegd. [/i][li]Naarmate die potten leger raken en er minder geopensioneerden overblijven) daalt het risico voor de verzekeraar. Dit houdt in dat de buffer die een verzekeraar moet aanhouden voor het kunnen opvangen van allerlei tegenvallers, ook langzaam kan worden geleegd.
• Elke keer als zo'n risicobuffer kan dalen, dan valt er in feite een stukje kapitaal vrij, dat uitgekeerd kan worden aan de aandeelhouders in de vorm van dividend.
• Op de kortere en middellange termijn zullen deze deze stukjes vrijgevallen kapitaal ongestoord kunnen worden uitgekeerd, en samen met kostenbesparingen en het beter managen van risico's, kan er zelfs versneld en elk jaar meer worden uitgekeerd. Dat is ook wat we zien met de huidige stijgende dividenden: die stijgen doordat steeds meer en sneller stukjes kapitaal vrijvallen.
• Ja, op de korte en middellange termijn kan het verkopen van winstgevende producten en het behalen van mooie beleggingsopbrengsten óók helpen bij het verhogen van die dividenden.
• Echter, als je mijn bovenstaande betoog gelooft, dan zal de bijdrage uit "winst op producten en beleggingen" op de langere termijn fors gaan afnemen.[/i]
  [/i]Dan blijven op de langere termijn alleen nog de stukjes kapitaal over die elk jaar gaan vrijvallen. Maar dit zal op een gegeven moment dus ook gaan afnemen.

quote:

!@#$!@! schreef op 11 juli 2024 17:19:

Oke, dan is dat nog veilig voor mijn geschreven puts met een looptijd van een jaar.
Zal ik daarna goed heroverwegen om deze opnieuw te schrijven.