Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee
IEX 25 jaar desktop iconMarkt Monitor

Crucell« Terug naar discussie overzicht

Brus stapt op.

4 Posts
| Omlaag ↓
  1. flosz 30 december 2011 11:09
    Ronald Brus, topman van Crucell, stapt binnenkort op. Hij heeft zijn zinnen gezet op een nieuw bedrijf dat de volgens hem “ernstig zieke gezondheidszorg”moet genezen.
    De 48-jarige in Pijnacker geboren Brus is sinds 2004 ceo van Crucell in Leiden dat begin dit jaar voor 2,1 mrd. Is verkocht aan de Amerikaanse farmaceut Johnson&Johnson(J&J). Brus, die van het Leidse bedrijf een biotechsucces heeft gemaakt en wordt gezien als de strateeg binnen Crucell,vergaarde met de verkoop van zijn belang aan J&J 20 mln.

    Brus begon zijn loopbaan, na zijn studie geneeskunde aan de universiteit van Groningen te hebben afgerond, bij Zambon als medical director. Via een baan als product planning physician bij Forest Laboratories New York kwam hij in 1997 binnen bij Crucell als executive vice president van de business development. Drie jaar later schopte hij het tot cbo waarna hij via de rol van coo de eerste man van het bedrijf werd.

    Tijd om te vertrekken
    Daarnaast is hij lange tijd lid geweest van de raad van bestuur van biotechnologiebedrijf Galapagos uit Mechelen. Van 2000 tot de beursgang in 2005 en in 2010 werd hij opnieuw lid. Afgelopen mei trok hij zich echter terug omdat het lidmaatschap niet te verenigen was met zijn functie bij Crucell, vond de nieuwe werkgever J&J.
    Nu Crucell is gegroeid tot het grootste biotechbedrijf van Europa vindt Brus het tijd om te vertrekken. Over de plannen voor zijn nieuwe bedrijf laat hij nog winig los behalve dat het een onderneming wordt die de ontwikkeling van nieuwe medicijnen dichter bij de patiënt brengt.

    fd.nl/mensen/948413-1112/topman-cruce...
  2. flosz 1 januari 2012 15:01
    Ronald Brus, CEO Crucell, gaat nieuw bedrijf starten.
    31-12-2011
    Ronald Brus, eerste man van biotechbedrijf Crucell, dat begin dit jaar voor €?2,1 mrd is verkocht aan Johnson & Johnson, stapt op. Brus heeft zijn zinnen gezet op een nieuw bedrijf, dat de ernstig zieke gezondheidszorg moet genezen.
    Henk Engelenburg, FD-Weekend 31 december 2011

    Crucell is koud een jaar onder de hoede van J&J en u stapt nu reeds op?
    ‘Crucell heeft heel goede vaccins in de pijplijn en er is voldoende geld om ze te ontwikkelen onder de uitstekende leiding van J&J. We wilden van Crucell het grootste biotechbedrijf van Europa maken en dat is gelukt. De droom was ook om voor mensen overal ter wereld een gelijke start te creëren. Dat kan met vaccins en ook dat lijkt te lukken. Je ziet dat onze vaccins op grote schaal worden ingezet, dat is fantastisch. Dat per se mijn persoon leiding zou moeten geven aan deze doelstellingen, lag niet in de verwachting. Mijn rol als aanjager die staat te roeptoeteren is toch anders binnen zo’n grote organisatie als J&J. De vrijheid is ook anders dan bij een zelfstandig bedrijf. In dat geval kun je zelf snel beslissen en nu moet alles aansluiten bij het grotere geheel. Bovendien zijn de omstandigheden veranderd. Er is een ernstig zieke in mijn familie; ik heb ruimte nodig om bij diegene te zijn.’

    Wat zijn de plannen voor een nieuw bedrijf?
    ‘Eigenlijk kan ik daar niet veel over zeggen, het is allemaal nog prematuur, ik wil niet te veel verklappen. Het wordt in elk geval een bedrijf dat de ontwikkeling van nieuwe medicijnen dichter bij de patiënt brengt. Die afstand is nu heel groot. Overheden zijn door excessen in het verleden zo bang voor schadelijke medicijnen, dat de controle op de ontwikkeling van nieuwe middelen totaal is doorgeslagen. Door een medicijn eindeloos te testen op tienduizenden mensen kost de ontwikkeling honderden miljoenen en is een nieuw medicijn al 12 tot 15 jaar oud als het op de markt komt. De patentbescherming en dus ook de terugverdienperiode zijn dan nog maar heel kort, wat medicijnen nog eens duurder maakt.’
    ‘Het wachten en alles uitzoeken doet veel patiënten tekort voor wie een medicijn in ontwikkeling levensreddend kan zijn. Niet de zieke patiënten met bijvoorbeeld een tumor of mensen die aan alzheimer lijden, maar machtige internationale instituten oordelen over nieuwe geneesmiddelen. Ze proberen daarmee sterfgevallen te voorkomen, maar dat systeem kost waarschijnlijk meer mensenlevens dan wanneer je medicijnen sneller naar de markt brengt. Is het niet merkwaardig dat niemand voor die sterfgevallen verantwoordelijkheid draagt?’
    Hoe zou het model van de sector moeten zijn?
    ‘De relatie tussen arts en patiënt moet weer centraal staan. Artsen mogen uitsluitend medicijnen voorschrijven die door overheden zijn toegestaan en door verzekeraars worden vergoed. Dat heeft weinig te maken met geneeskunst. We moeten weer beseffen dat medicijnen worden ontwikkeld om mensen te genezen. Patiënten moeten kunnen meebeslissen over hun medicatie. Dan komen nieuwe medicijnen vier, vijf jaar eerder naar de markt. Dat zal de terugverdienperiode verlengen, de prijzen van medicijnen doen dalen en het zal veel levens redden.’
    ‘Waarom accepteren we dat het oordeel over leven en dood nu niet bij de patiënt ligt? De hiv-patiënten die in de onderzoeksfase de eerste aidsremmers kregen, wisten één ding heel zeker: ik krijg óf die remmer, of niets en dan ga ik dood. Ze hebben toen, buiten medeweten van de wetenschappers, het placebomechanisme doorbroken door placebopillen en echte aidsremmers bij elkaar te gooien. De kans op een aidsremmer kwam daarmee op 50% in plaats van wellicht nul met een placebo. Dit is precies wat ik bedoel: de patiënt moet kunnen beslissen.’
    Hoe giet u dat in de vorm van een nieuwe onderneming?
    ‘Nogmaals, ik kan niets verklappen. Maar de autoriteiten in de VS en Europa die over nieuwe medicijnen oordelen, hebben nog altijd het model van dertig jaar geleden, toen mensen nauwelijks over informatie beschikten. Tegenwoordig staat alles over medicijnen die ontwikkeld worden op internet. Moet je dan afwachten tot een aantal ambtenaren dat voor je heeft gerangschikt?’
    ‘Je gaat naar een model waarin vraag en aanbod van nieuwe medicijnen via internet weer bij elkaar worden gebracht. Patiënten met een levensbedreigende ziekte kunnen zelf prima afwegen of ze een medicijn al dan niet kunnen slikken. Het risico komt dan bij de patiënt te liggen. Excessen houd je ook bij het huidige farmamodel niet tegen. Je mag bijvoorbeeld zelf de afweging maken voor een liposuctie, wat echt een riskante ingreep is, en je wordt al binnen twee dagen geholpen. Maar je mag niet beslissen over een nieuw antikankermiddel in ontwikkeling dat wellicht je leven redt.’
    U wilt een wereldwijd dichtgetimmerd systeem doorbreken?
    ‘Men zal onmiddellijk roepen dat het niet kan. Totdat je het zo sterk versimpelt, dat iedereen zegt: natúúrlijk gaan we dit doen, lógisch dat goede medicijnen meteen beschikbaar moeten zijn. Terug naar de basis is altijd de pijnlijkste weg omdat het schuurt met de status quo.’
    ‘Is het je wel eens opgevallen dat vrijwel geen farmaconcern wordt geleid door een arts? Het zijn bijna allemaal juristen aan de top, en zie de verstarring. De concerns hebben vorig jaar $?100 mrd gespendeerd aan medicijnonderzoek en dat leverde één echt nieuwe geneeskrachtige stof op. Door regelgeving, door angst voor claims en voor merkloze geneesmiddelen worden farmaconcerns aangestuurd door risicomijdende managers, die door hun studie hebben geleerd dat het allemaal niet maakbaar is. Ze zijn gericht op cijfertjes, op behoud van marktaandeel en operationeel presteren.’
    ‘Grote succesvolle IT-bedrijven zoals Apple en Microsoft worden geleid door mensen die nog precies weten waar het om gaat en die drijven op een enorme bevlogenheid van mensen zoals Bill Gates en Steve Jobs. Ze denken beter na over de producten en ze zeuren niet over marges, dat is oud denken. In The Social Network, de film over de oprichters van Facebook, zie je hoe de kompaan van Mark Zuckerberg telkens over allerlei businessmodellen begint. Hopeloos. Zuckerberg had een droom. Wat is jouw droom? Als je dat vraagt aan een manager wordt hij helemaal panisch.’
  3. flosz 1 januari 2012 15:02
    Wat is uw droom?
    ‘Om deze industrie weer zeer innovatief te maken. En om iets te betekenen op grote schaal voor de gezondheid van mensen. Dromen, innovatie en creativiteit liggen dicht bij elkaar. Enkele mensen met dezelfde droom kunnen het partijbelang overstijgen en heel veel bereiken. Wij deden die sessies altijd bij Crucell. We tekenden een manifest: we willen dit bereiken en we doen het hierom. Dat zijn positieve vibes. Dat deden we met hooguit drie mensen, anders wordt het democratie en krijg je regressie naar het midden. Ook piratenschepen werden zo geleid. Een kleine groep maakte enkele afspraken, de commandolijn was kort, je vertrouwt elkaar blindelings en je gaat ervoor. Ik zie mijzelf altijd als een kapitein op een piratenboot. Ik ben liever piraat dan dat ik bij de marine zit.’

    U bedoelt?
    ‘Er moeten altijd mensen zijn die tegen de stroom ingaan, anders komen er geen nieuwe dingen. Succes hangt sterk af van geluk en van individuen die onvoorstelbaar goed naar hun hart kunnen luisteren. Van mensen die bevlogen zijn over hun idee, hun missie, hun droom en die doordrammen over dingen die ze zelf belangrijk vinden.’
    ‘“Reality distortion” vind ik het mooiste fenomeen op aarde: hoewel men zegt dat iets onmogelijk is, moet je blijven geloven dat niets onmogelijk is, dat in principe alles maakbaar is en dan kan het toch gebeuren. Zo hebben we met Crucell ook dingen gedaan die onmogelijk waren. Als je als klein farmaclubje biedt op vaccinmaker Berna Biotech in Zwitserland terwijl het farmaconcern Novartis je tegenstrever is, moet je wel heel eigenwijs zijn als je denkt dat je kunt winnen. Toch is dat gelukt. Dat doe je niet met businessplannen, want die zijn hol en die zijn gebonden aan een bepaald kader waarbinnen je moet denken, ze motiveren niet.’
    ‘Bij Crucell werden we in het begin helemaal niet gedreven door vaccins, maar juist daardoor zagen we kansen die niemand zag. Je moet een zekere mate van naïviteit hebben om zo succesvol te zijn, je moet iets kunnen aanvoelen. Zo kwam onze business developer Arthur Lahr van McKinsey. Hij wist niets van biotech en ging het dus heel anders doen. Jaap Goudsmit kwam van de universiteit en hij werd verguisd toen hij met het idee kwam dat je griep met antistoffen zou kunnen aanpakken, maar hij ging het toch doen en slaagde.’
    Waar komt uw droom vandaan?
    ‘Ik vond biologie leuk en op mijn veertiende werd ik ineens gegrepen door het helpen van mensen. Je las destijds over de eerste harttransplantaties in het maandblad Maar toen ik eenmaal medicijnen studeerde, viel al die romantiek toch wat tegen. Al die patiënten later met lage rugpijn of pijn bij het plassen, dat werd toch een beetje saai.’
    ‘Ik wilde na mijn studie geneeskunde verder in oncologie, daar kon je nog iets doen. Ik moest wachten op een studieplaats voor radiotherapie en ging intussen in de industrie werken. Eerst bij Zambon Pharma in Milaan en daarna bij Forest Labs in New York.’
    ‘Ik zag dat je via het ontwikkelen van medicijnen wellicht veel meer mensen kunt helpen. En ik leerde dat niet alles in boeken staat, maar dat de wereld gemaakt wordt door mensen, dat op het hoogste niveau de echte beslissingen intuïtief genomen worden. Ik leerde ook dat mensen met een enorm charisma meer kunnen bereiken dan anderen.’
    U hebt circa € 20 miljoen vergaard door verkoop van uw belangen in Crucell. Beinvloedt geld uw droom?
    ‘Totaal niet. Ik doe niets anders dan vroeger. Oscar Wilde zei: “Rijke mensen zijn arme mensen met geld.” Als je het niet doet voor het geld, maar voor je droom, gaan allerlei dingen heel anders. Voortdurend de waarde van je opties berekenen helpt je op geen enkele manier. Je moet ook nooit arrogant zijn over je talent. Ik heb een vader en moeder gehad die me te eten gaven en ik kon studeren. Het had op een plek elders op de wereld heel anders kunnen aflopen. We hadden met Crucell ook een heel goed team. We hebben hard gewerkt en we hebben veel geluk gehad. We hebben enkele dingen op het juiste moment gedaan, we stonden daar toevallig.’
    ‘Het gaat er om jeugdig te blijven in je denken en nieuwe dingen te omarmen. Ik heb er zo’n hekel aan als mensen roepen: o, maar dat kán niet. Als dat zo was, hadden we nog niet eens het vuur uitgevonden. Het kan allemaal, als je er maar in gelooft.’
4 Posts
|Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.