Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee
IEX 25 jaar desktop iconMarkt Monitor

Koffiekamer« Terug naar discussie overzicht

Liegen = Ok

20 Posts
| Omlaag ↓
  1. forum rang 6 hirshi 12 april 2014 22:55
    Ik vind dat je duidelijk moet maken over welke documentaire het ging zodat we via uitzending gemist ervan kennis kunnen nemen als we dat al willen. En als het daarvoor te laat is had je enkele maanden geleden een topic moeten openen. Maar beter helemaal niet want het is hier ten slotte een beleggersforum.

    Groet.
  2. forum rang 6 hirshi 12 april 2014 23:17
    quote:

    Stocktimer schreef op 12 april 2014 23:12:

    Ik zal dat proberen nog na te gaan. Het was toen eindemiddag.

    Over wat u zegt over over Beleggingsforum, bent u een soort Forum-waakhond? In dat geval trekt ik mijn Toq aan.
    Neen ik ben geen waakhond en uw Toq is vast flinterdun. Daar bijt ik zo doorheen als het moet.

    Groet.
  3. [verwijderd] 13 april 2014 22:56
    quote:

    hirshi schreef op 12 april 2014 22:55:

    Ik vind dat je duidelijk moet maken over welke documentaire het ging zodat we via uitzending gemist ervan kennis kunnen nemen als we dat al willen. En als het daarvoor te laat is had je enkele maanden geleden een topic moeten openen. Maar beter helemaal niet want het is hier ten slotte een beleggersforum.

    Groet.
    Beste Hirshi,

    Ik heb nog even gezocht, maar kan het niet terugvinden op die site. Het werd eens uitgezonden rond 17:00 uur.

    Met vriendelijke groet,

    Stocktimer
  4. [verwijderd] 13 april 2014 23:05
    quote:

    AtPatat schreef op 13 april 2014 12:29:

    Als je in de TOP wil komen moet je naar boven slijmen, naar beneden trappen en als dat niet werkt de rest erbij liegen.
    Beste Ad,

    God zij dank heb ik dat nooit geambiëerd, binnen een context van bazen en (onderliggende) competitors. Is deprimerend.

    Ik wil de Top bereiken buiten de sferen van dat soort geneuzel. En dat kan, en dat is te prefereren. Enige voorwaarde is iets van toegevoegde waarde te leveren aan de Medemens.

    Met vriendelijke groet,

    Stocktimer
  5. [verwijderd] 13 april 2014 23:29

    Stocktimer ik begrijp je probleem. Mijn probleemke is vandaag last van de onderrug dus ik moest voorzichtig aan doen en ben hier wat overactief geworden.

    Jouw probleem moet je realistisch bekijken. Lees bijvoorbeeld de econoom Gorden Tullock over bureaucratie. Hij stelt het heel simpel. Stel we willen beiden een topfunctie en jij bent heel ethisch en ik gebruik roddel en achterklap ook over jouw werk. Grote kans dat ik en niet jij boven kom, tenzij er mechanismen zijn in de organisatie om dat soort gedrag te corrigeren.

    Zo werkt het en zelf ben ik nooit zo van die spelletjes geweest. Begin voor jezelf of zoek een organisatie waar controlemechanisme zijn. Tja en af en toe moet je een beetje hard zijn.

    Ik kreeg klappen, maar dan konden ze wel wat terugverwachten in mijn controllerstijd en vertelde ze gewoon recht in het gezicht dat die tegenklap eraan kwam. Ze hebben gemerkt dat die ook dan kwam en bedachten zich dan wel bij toekomstige grappen.

    Leuk is anders, maar soms moet het hard vooral tegen die stiekeme types.

    Groet, Jonas
  6. [verwijderd] 13 april 2014 23:47
    quote:

    jonas schreef op 13 april 2014 23:29:

    Stocktimer ik begrijp je probleem. Mijn probleemke is vandaag last van de onderrug dus ik moest voorzichtig aan doen en ben hier wat overactief geworden.

    Jouw probleem moet je realistisch bekijken. Lees bijvoorbeeld de econoom Gorden Tullock over bureaucratie. Hij stelt het heel simpel. Stel we willen beiden een topfunctie en jij bent heel ethisch en ik gebruik roddel en achterklap ook over jouw werk. Grote kans dat ik en niet jij boven kom, tenzij er mechanismen zijn in de organisatie om dat soort gedrag te corrigeren.

    Zo werkt het en zelf ben ik nooit zo van die spelletjes geweest. Begin voor jezelf of zoek een organisatie waar controlemechanisme zijn. Tja en af en toe moet je een beetje hard zijn.

    Ik kreeg klappen, maar dan konden ze wel wat terugverwachten in mijn controllerstijd en vertelde ik ze gewoon recht in het gezicht dat die tegenklap eraan kwam. Ze hebben gemerkt dat die ook dan kwam en bedachten zich dan wel bij toekomstige grappen.

    Leuk is anders, maar soms moet het hard vooral tegen die stiekeme types.

    Groet, Jonas
  7. [verwijderd] 14 april 2014 00:11

    Twee keer dezelfde reactie is wel wat veel Stocktimer. Hoe dat kan? Geen idee. Geeft mij de gelegenheid toe te voegen. Dat is mogelijk wat ethisch. Het is goed je af te vragen hoe je op je carrière kan terug kijken. Is het leuk terug te kijken met een bak met geld die je om eigenlijk een rotmanier hebt verdiend?

    Mijn bak met geld is mogelijk wat minder dan als ik het anders had gespeeld, maar ik heb er geen moment spijt van dat ik altijd mijn eigen grenzen had en heb gehanteerd.

    Groet, Jonas.

    PS. Ik beschouw me niets beter dan de rest, maar meld hoe het bij mij het beste heeft gewerkt.
  8. [verwijderd] 14 april 2014 00:18
    En, Beste Jonas,

    Toen ik dit zojuist schreef werd ik geïnspireerd door dit Prachtige Lied van Simply Red www.youtube.com/watch?v=xv4HOh9uwLc

    Maar daardoor vergat ik dus wel te vermelden een Waarheid: Tegen types die je beschrijft dient structureel Keihard te worden Opgetreden. Want deze hebben vele pretenties, maar uiteindelijk zijn ze maar een zeer bescheiden schakeltje in het geheel, nog kleiner als de meeste anderen, want negatief daarbij. Dat is niet een groot probleem, maar men dient er in hun ageren wel rekening mee te houden, dat men nog steeds niet zijn eigen broek kan ophouden noch drooghouden, ze hebben er vele Anderen voor nodig om er iets van te maken.

    Met vriendelijke groet,

    Stocktimer
  9. [verwijderd] 14 april 2014 00:26
    quote:

    jonas schreef op 14 april 2014 00:11:

    Twee keer dezelfde reactie is wel wat veel Stocktimer. Hoe dat kan? Geen idee. Geeft mij de gelegenheid toe te voegen. Dat is mogelijk wat ethisch. Het is goed je af te vragen hoe je op je carrière kan terug kijken. Is het leuk terug te kijken met een bak met geld die je om eigenlijk een rotmanier hebt verdiend?

    Mijn bak met geld is mogelijk wat minder dan als ik het anders had gespeeld, maar ik heb er geen moment spijt van dat ik altijd mijn eigen grenzen had en heb gehanteerd.

    Groet, Jonas.

    PS. Ik beschouw me niets beter dan de rest, maar meld hoe het bij mij het beste heeft gewerkt.
    Beste Jonas,

    Weet niet wat je bedoelt met twee keer etc.

    Wat je zegt over grenzen en hierbinnen te blijven word ik blij van. Zo zie ik dat namelijk ook. Principes hebben is nodig. Je er dan ook aan houden stemt vrolijk, eigen nadeel is als iemand zich niet aan zijn principes houdt.

    Geen principes hebben werkt nooit, weet ik.

    Met vriendelijke groet,

    Stocktimer
  10. forum rang 4 Ed Verbeek 22 februari 2015 12:17
    ABtje voor:
    quote:

    Willempie3 schreef op 22 februari 2015 08:10:

    “Als het serieus wordt, moet je liegen.”

    (Jean-Claude Juncker – President Europese Commissie)
    Daarin verschillen financiële/economische oorlogen inderdaad niet met militaire oorlogen.

    De uitspraak impliceert dat de rest maar een spel is
    van en voor de machtigen (n.b. geld = macht).
  11. [verwijderd] 22 februari 2015 12:22
    Wat ik verbazingwekkend vind is dat Juncker dit zei als hoofd eurogroep en daarna nog gewoon president werd. Wat nog raarder is, is dat journalisten hem nog vragen stellen en zijn antwoorden in hun kranten schrijven.
    Ik ben intolerant tov liegen.
    globaleconomicanalysis.blogspot.nl/20...

    libertycrier.com/obama-raising-debt-c...
  12. [verwijderd] 22 februari 2015 20:05
    hoi gerrit 69, ik vind het altijd leuk om jouw postings te volgen,las van je " Mooi artikel uit de Groene Amsterdammer.

    www.groene.nl/artikel/liegen-voor-de-...

    heb duidelijk lang niet gevolgd de opiniebladen in nederland, jort kelder schrijft voor de groene? hoe diep kan een redactie zinken?
    nou ja zie wel eens via uitzending gemist sommige programma's s'nachts ,om proberen daarna weer slaap te kunnen vatten.
    j.kelder, e.jinek ,m-m. huijbregts,etc die spoel ik altijd zo snel mogelijk door.
    het verhaal van kelder was typisch een keldertje , feitjes maar geen enkel onderzoek en/of analyse.
    deze avond vpro boeken van wim brands gezien.
    hele programma gewijd aan het nieuwe boek van joris luyendijk die ook voor de nrc en de guardian schrijft
    www.npo.nl/vpro-boeken/22-02-2015/VPW...
    achter:
    /vpro-boeken/ komt 22-02-2015/VPWON_1232838
    vrijdag stond in de nrc/het handelsblad katern boeken een recensie:

    "Een lege cockpit. Zo ziet de wereldregering er uit die nodig is maar ontbreekt om de hervorming van de financiële sector af te dwingen waar nationale regeringen en internationale organisaties niet toe in staat zijn. We vliegen met z’n allen op grote hoogte en niemand zit aan het stuur.
    Dat is de conclusie van Joris Luyendijk in Dit kan niet waar zijn, dat hij schreef nadat hij tweeëneenhalf jaar als antropoloog de Londense City had verkend en steeds dieper was doorgedrongen in de financiële wereld. Hij kwam tot de overtuiging dat in 2008 sprake was van een bijna-crisis. De echte kan ieder moment uitbreken, zonder enige zekerheid of waarschijnlijkheid dat het weer goed afloopt.
    De financiële wereld heeft op de crisis gereageerd zoals een motorrijder op een bijna-ongeluk. […] Als je mensen op het hoogtepunt van de crisis had verteld dat er nu nul fundamentele hervormingen waren doorgevoerd, had niemand je geloofd.’
    De financieel specialist, tot voor kort werkzaam bij een kleine kredietbeoordelaar, kan er nog boos en ontdaan van worden als hij Joris Luyendijk over zijn ervaringen vertelt tijdens de zogenaamde financiële crisis van 2008.
    Het boek dat voortkwam uit zijn banking blog voor The Guardian, dat ook wekelijks in deze krant verscheen, leest als het verslag van een nazaat van de cultureel antropoloog Margaret Mead die veldwerk deed in Samoa. Ook Luyendijk trok de jungle in. Regels van geheimhouding en kameraadschap uit tijdelijk gedeeld eigenbelang waren de lianen die zijn oerwoud soms ondoordringbaar maakten.
    De publicatie van portretten steeds dichter bij het vuur lokten weer andere junglebewoners uit zich ook te melden voor een gesprek op basis van anonimiteit. Zo kwam de antropoloog tot verschillende indelingen van het financiële dierenrijk. Eerst sorteerde hij de bewoners langs lijnen van macht en aanzien.
    Dominant in het front office zijn de zakenbankiers, de genadeloze handelaren en dealmakers die groot geld verdienen voor hun bank, en het ook bij miljoenen of miljarden kunnen verliezen. Zij zien zichzelf als wolven, tijgers en hyena’s, de bouwers van complexe financiële producten als ‘velociraptors’, snelle vleesetende dinosaurussen. Stillere bewoners van het front office zijn de vermogensbeheerders, net schildpadden die niet jagen en een lang leven is beschoren.

    Springbokken
    Vergeleken daarmee weinig opvallend en minder belangrijk zijn de back-office-medewerkers. Zij zorgen dat het front office z’n werk kan doen, zij zijn met veel en ontmoeten nooit een klant, dus hoeven ook geen imponeerkleding te dragen. Zij beschrijven zichzelf als mieren, springbokken en bevers. Daartussen heb je het middle office, waar het (weinig populaire) interne toezicht wordt uitgeoefend door de waakhonden van risk & compliance – zij blaffen en worden geschopt.

    Anders dan hij verwachtte trof de financieel antropoloog geen burchten vol graaiers, egomanen en duivels aan. Wel mensen die met wisselend plezier terecht waren gekomen in een systeem dat hoge succespremies en een permanente ontslagdreiging afwisselt met kameraadschap en intellectuele uitdagingen.
    Naarmate Luyendijk er achter kwam dat er voornamelijk normale mensen werken, vroeg hij zich meer af hoe zij het uithouden in de City. Hij identificeerde een aantal mensentypen. De Tandenknarsers hebben meegemaakt hoe de zakenbankiers tijdens de crash van 2008 speculeerden met spaargeld uit de consumententak van hun bank. Zijn die banken sindsdien gesplitst, zoals alom werd gesuggereerd? Niet echt, stellen zij bitter vast, hoogstens is er schrikdraad tussen de afdelingen gekomen.
    Luyendijk had als zedenverkenner in de City het meest aan de Neutralen, bankmensen die het allemaal zien en weten, en de heersende roekeloosheid niet goedkeuren, maar een rationele verklaring hebben gevonden waarom zij blijven. Zij kunnen de bank in hun eentje toch niet hervormen, zij overtreden de wet niet, zij genieten van het salaris en verlangen geen bewondering van buitenstaanders. Doordat zij weinig tijd aan verontwaardiging besteden, bleken zij goede feitelijke informanten. Vooral met de verhalen van dit soort waarnemers completeert Luyendijk zijn beeld van de darwiniaanse financiële jungle. Kenmerkend is het complete gebrek aan ontslagbescherming. Bij veel banken wordt de minst productieve vijf procent vóór de jaarwisseling van de ene op de andere dag op straat gezet. Zodra het ontslag is aangezegd mag de ‘geëxecuteerde’ niet meer naar zijn kamer, collega’s moeten zijn jas buiten komen brengen, zijn bedrijfstelefoon en email zijn geblokkeerd – hij zou klanten of ex-collega’s nare dingen vertellen."


  13. [verwijderd] 22 februari 2015 20:08
    vrvolg:
    "Adrenaline
    Omzet, winst, steeds ingewikkelder financiële producten, de kick van die weer grotere deal, dat zijn de adrenaline opwekkende begrippen. Loyaliteit aan de bank of de collega’s kan niet worden verwacht van mensen die er morgen misschien uit vliegen. Dat geldt ook voor de hoogste bazen, alleen zijn hun tekengeld en bonus hoger.
    Tekenend voor de categorie kritische blijvers (zolang het duurt) was de man van ‘interne controle’ die zijn werk goed wilde doen, en wist dat de bank hem dat onmogelijk maakte juist als het nodig was. Waarom ging hij dan niet weg? ‘Wat ga ik doen, op mijn eenenveertigste? Ik heb een hypotheek, kinderen… Waar is buiten de bank vraag naar wat ik kan?’
    Een bijkomende reden om het uit te houden in de bankjungle is de Britse onderwijstweedeling: veel hooggeschoolde werknemers sturen hun kinderen naar de gewilde privé scholen die weer toegang geven tot de betere universiteiten. Die kosten tienduizenden ponden per jaar. Zonder banksalaris is dat schoolgeld niet op te brengen.
    In het hart van de woest winstgevende bankoperaties staat het mensensoort dat door Tom Wolfe in zijn Bonfire of the Vanities is gedoopt tot Master of the Universe. Die doen deals om te scoren, zij werken in bijna tribale groepsvormen vol grenzeloze ambitie. Work hard, play hard. Hun privéleven is een stelpost. Zij zijn uiterst gevoelig voor sociale controle en oefenen immense druk uit op hun omgeving. Andermans falen is hun winst.
    De Master of the universe-bankier is in enkele gevallen nog wel bereid zich te verantwoorden aan de antropoloog die hun eiland probeert te begrijpen. Dat geldt niet voor de zeepbelbankier, die niet meer waarneemt wat er buiten banking bubble gebeurt. Als net afgestudeerde van tweeëntwintig verdienen zij 45.000 pond plus 30.000 bonus (samen ruim 100.000 euro). Zij werken dag en nacht door, missen de geboorte van hun kinderen en raken onmatig geïrriteerd door een koffiemolen of een caissière die niet meewerkt. Een senior master of the universe zei emotievrij over mensen buiten zijn bubble: ‘Als je 100.000 euro per maand verdient, heb je gewoon bijna niets meer gemeen.’
    En dan zijn er nog Waanbankiers en Koele Kikkers. De eersten zijn niet alleen het contact met de medemens maar met de hele wereld kwijt. Zij zijn volstrekt verslaafd aan het werk en hebben dringend hulp nodig als het hen lukt er uit te stappen. Hun steeds maar stijgende omzetverplichting zuigt hen de bedrijfscultuur in en drijft hen naar de randen van de waanzin.
    De Masters of the Universe, de zeepbel- en de waanbankiers zijn het menselijk kruitvat in het hart van het financiële systeem, schrijft Luyendijk. De Koele Kikkers zijn extreem berekenend, wilden hem niet spreken, maar kwamen via alle verhalen uit hun omgeving naar voren als de pyromanen van het financiële stelsel.
    Deze portrettengalerij is prachtig journalistiek werk. Om door de meest dynamische krant van Groot-Brittannië te worden uitgenodigd een speurtocht in het hol van de nationale leeuw, de City, te ondernemen, is niet alleen eervol. Het is ook allerminst vaststaand dat het iets oplevert. Met het zelfvertrouwen van zijn boek over journalistiek in de Arabische wereld (Het zijn net mensen) en zijn schets van de Haagse politiek (Je hebt het niet van mij) ging Luyendijk ook de City te lijf. En kwam heel ver.
    Het beeld dat zich al doende vormde was onthutsender dan dat van ‘een paar rotte appels’, waar de City probleempjes uit het verleden zelf graag mee afdoet. Er bleek sprake te zijn van financiële conglomeraten met dermate ingewikkelde en explosieve producten, dat vrijwel niemand begrijpt waar de kolossale risico’s schuilen, laat staan wat er tegen te doen is als zij dreigen werkelijkheid te worden. Overheid, toezichthouders, kredietbeoordelaars en accountancy bieden slechts schijngaranties. De top van de banken heeft geen idee.
    Het probleem is het systeem, en in plaats van individuele bankiers woedend te verwijten dat ze toegeven aan perverse prikkels, zouden we onze energie erin moeten steken die aan te pakken en weg te nemen’, concludeert Luyendijk. Van binnenuit zal die verandering niet komen. Waarom hebben politieke partijen en politici in posities van macht deze ongetemde financiële wereld laten ontstaan? Waarom staat echte hervorming niet centraal in hun programma’s?
    Miljoen per jaar
    In het hele Westen is de politiek steeds minder een rem op de macht van de financiële sector, en steeds meer een springplank voor individuen richting die sector,’ stelt Luyendijk vast. ‘De Belgische oud-premier Jean-Luc Dehaene ging naar Dexia en in Nederland leidt voormalig minister van Financiën Zalm voor iets meer dan een miljoen per jaar ABN Amro’. Na hun ambtstermijn gaven de oud-minister van Financiën van de Verenigde Staten Timothy Geithner en oud-minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton lezingen voor Goldman Sachs voor 200.000 dollar per keer. Oud-premier Tony Blair adviseert JP Morgan voor 2,5 miljoen pond per jaar.
    Flink hogere kapitaalbuffers zouden banken veiliger hebben gemaakt. Maar zij zijn er niet gekomen, ‘getorpedeerd door de mondiale lobby van banken. Laat staan dat er een geloofwaardig alternatief in de steigers staat voor na een volgende crash,’ aldus Joris Luyendijk.

    De bankblogger heeft zich afgevraagd of hij dit boek wel moest publiceren. ‘Wat heeft het voor zin de lezer achter te laten in machteloze angst, woede en verbijstering?’ Hij publiceert het toch. De wereld moet weten hoe de bankenlobby erin is geslaagd serieuze maatregelen tegen te houden. Hoe een goed betaalde plek in die financiële microkosmos voor politici de ultieme beloning is – voor het onbemand laten van de wereldcockpit.
    Toch zijn politici de enigen die iets kunnen doen, schijft hij. Die conclusie komt wat snel. Dit kan niet waar zijn was misschien een meesterwerk geworden als het zich ook nog, en grondig, had verdiept in argumenten om de verzwakte politiek tot ingrijpen te dwingen.
    Een nieuw ontwerp voor de financiële wereld gaat de draagkracht van één persoon ver te boven’, schrijft Luyendijk. Zeker. Journalisten beschrijven de wereld en kunnen daarmee niet wachten tot zij een recept voor redding af hebben. Maar toch. Van deze koene ontdekkingsreiziger, journalistiek vernieuwer, tevens realist met durf en denkkracht hoop je stiekem dat hij zo diep in zijn onderwerp is gedoken dat hij het definitieve en onweerlegbare actieplan ook op het spoor komt.

    Joris Luyendijk: Dit kan niet waar zijn. Onder bankiers. Atlas Contact, 240 blz. € 19,99.

    Journalistiek ontdekkingsreiziger Joris Luyendijk dook de City in, schreef op basis van vaak anonieme gesprekken wat er mis ging in 2008 en of er sindsdien iets is veranderd in de Londense bankenwereld. Een onthutsend boek."

20 Posts
|Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.