Koffiekamer« Terug naar discussie overzicht

1. [verwijderd] 9 januari 2009 17:43

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   June 19: An Egyptian-brokered six-month ceasefire between Israel and Hamas comes into force.
   
   November 5: Israel closes all of its crossings with Gaza.
   
   December 14: Hamas political leader Khaled Meshaal announces the six-month ceasefire with Israel will not be extended.
   
   December 19: Six-month ceasefire between Hamas and Israel officially expires.
   
   December 21: Tzipi Livni, the Israeli foreign minister, says that her primary goal if she wins Israeli elections, will be to overthrow Hamas.
   
   December 27: Israel begins assault on Gaza, codenamed "Operation Cast Lead", by launching air raids that kill more than 225 Palestinians.
   
   One Israeli is killed and six others wounded in missile attacks by Palestinian fighters.
   
   December 28: Israeli aircraft bomb the Islamic University in Gaza City and the length of the Gaza-Egypt border, taking out more than 40 tunnels used to smuggle vital goods to the strip.
   
   Hundreds of Israeli infantry and armoured forces mass on the border of the territory, and the army is given approval to call up reservists to bolster its fighting strength.
   
   December 29: Israeli air strikes hit the interior ministry in Gaza City as Israel declares a "closed military zone" around the Gaza strip.
   
   December 30: Rockets fired from Palestinian positions kill three Israelis, taking the death toll from Palestinian rocket attacks to four since the beginning of the Israeli offensive.
   
   The European Union calls for "an unconditional halt to rocket attacks by Hamas on Israel and an end to Israeli military action".
   
   December 31: Members of the UN Security Council end an emergency meeting on the crisis after failing to agree on the wording of a draft resolution.
   
   January 1: Hamas official Nizar Rayyan is killed along with 14 members of his family in an Israeli raid.
   
   January 2: Egypt begins talks with Hamas over a way to end the conflict.
   
   January 3: As Israel begins its ground offensive in Gaza, at least 11 Palestinians, including one child, are killed after Israeli forces strike a mosque in the town of Beit Lahiya.
   
   January 4: Israeli forces cut Gaza in half and ring Gaza City itself as an Israeli soldier is killed in the ongoing offensive.
   
   The European Commission, the executive arm of the European Union, pledges an additional $4.2 million of emergency aid for Gaza and calls on Israel to respect international law.
   
   An Israeli air strike hits two ambulances in Gaza, killing four paramedics.
   
   January 5: Air and naval bombardments kill 45 Palestinians.
   
   Nicolas Sarkozy, the French president, holds talks with Hosni Mubarak, his Egyptian counterpart, to push for a truce deal.
   
   January 6: An Israeli strike on a UN school in the northern town of Jabaliya kills 43 Palestinians and injures at least 100 who had taken refuge inside the school.
   
   Israeli strikes hit two other schools, killing two in the southern town of Khan Younis and three in the Shati refugee camp in Gaza City.
   
   January 7: 11 Palestinians are killed by air strikes and shelling in Gaza City and in the north of the Strip.
   
   Violence continues after Israel temporarily halts attacks in Gaza City for three hours to provide a "humanitarian respite."
   
   The Israeli military drops leaflets warning thousands of people in the Rafah zone on the Egyptian border to leave their houses or face air strikes.
   
   January 8: The UN's refugee organisation in Gaza suspends all aid deliveries after an Israeli tank attacks a UN convoy, killing one Palestinian driver and injuring two other people.
   
   Israeli bulldozers cross into Gaza and destroy a number of houses.
   
   At least three rockets fired from Lebanon hit the northern Isreali town of Nahariya.
   
   The UN Security Council passes resolution, with 14 votes in favour and only the US abstaining, that "stresses the urgency of and calls for an immediate, durable and fully respected ceasefire, leading to the full withdrawal of Israeli forces from Gaza".
   
   January 9: Israeli attacks continue in Gaza soon after passing of UN resolution, with a series of explosions and gunfire heard.
   
   Six Palestinians reportedly killed in an air strike in the northern part of the Gaza Strip, raising the Palestinian death toll in Gaza to around 770, including more than 200 children, since the Israeli offensive began.
2. [verwijderd] 9 januari 2009 23:03

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   
   Hoe Israel Gaza op de rand van een humanitaire catastrofe heeft gebracht
   
   Avi Shlaim, professor voor internationale betrekkingen in Oxford, diende in het Israelische leger en twijfelde nooit aan de legitimiteit van Israel. Maar de ongenadige aanslag op Gaza leidt bij hem tot vernietigende conclusies.
   
   www.guardian.co.uk/world/2009/jan/07/...
   
   Deel 1
   
   Israel’s zinloze oorlog in Gaza kan alleen begrepen worden vanuit de historische context. De oprichting van de staat Israel in mei 1948 bracht een enorme onrechtvaardigheid tegenover de Palestijnen met zich mee. Britse officials waren bitter ontstemd over de Amerikaanse steun aan de jonge staat. Op 2 juni 1948 schreef Sir John Troutbeck aan de minister van buitenlandse zaken, Ernest Bevin, dat de Amerikanen verantwoordelijk waren voor het creëren van een boevenstaat die geleid werd door “een volstrek gewetenloze groep leiders”. Ik vond altijd dat dit oordeel te hard was, maar Israel’s wrede aanslag op de mensen in Gaza, en de medeplichtigheid van de regering Bush in deze aanslag, brengt opnieuw de vraag naar voren.
   
   Ik schrijf dit als iemand die loyaal gediend heeft in het Israelische leger in de midden jaren zestig en die nooit de legitimiteit van de staat Israel binnen de grenzen van voor 1967 ter discussie heeft gesteld. Wat ik volstrekt afwijs is het zionistische kolonisatie project binnen de Groene Lijn. De Israelische bezetting van de West Bank en de Gaza-strook na de oorlog van juni 1967 had erg weinig van doen met veiligheid en alles met territoriale expansie. Het doel was om Groot Israel te realiseren door middel van permanente politieke, economische en militaire controle over de Palestijnse gebieden. En het resultaat is geweest een van de meest langdurige en niets ontziende militaire bezettingen uit de moderne geschiedenis.
   
   Vier decennia van Israelische controle heeft onnoembare schade toegebracht aan de economie van de Gaza-strook. Met een grote bevolking van vluchtelingen uit 1948, opeengepakt in een kleine strook land, met geen infrastructuur of natuurlijke hulpbronnen, waren Gaza’s vooruitzichten nooit rooskleurig. Gaza, evenwel, is niet simpelweg een situatie van economische onderontwikkeling, maar een uitzonderlijk wrede situatie van opzettelijke terug-ontwikkeling. Om in Bijbelse termen te spreken, Israel maakte van de bewoners van Gaza houthouwers en waterputters, veranderde ze in een bron van goedkope arbeid en een monopoliemarkt voor Israelische goederen. De ontwikkeling van een lokale industrie werd actief belemmerd om het onmogelijk te maken voor de Palestijnen een einde te maken aan hun ondergeschikheid aan Israel en de economische fundamenten te leggen die essentieel zijn voor echte politieke onafhankelijkheid.
   
   Gaza is een klassiek voorbeeld van economische uitbuiting in het post-koloniale tijdperk. Joodse nederzettingen in de bezette gebieden zijn immoreel, illegaal en een onoverkomelijk obstakel voor vrede. Zij zijn zowel het instrument van uitbuiting als het symbool van de gehate bezetting. In Gaza waren er slechts 8000 Joodse kolonisten ten opzichte van een lokale bevolking van 1,4 miljoen. Maar de kolonisten controleerden 25% van het gebied, 40% van de agrarische grond en het overgrote deel van de schaarse watervoorraden. Naast deze buitenlandse indringers, leefde de meerderheid van de lokale bevolking in mistroostige armoede en onvoorstelbare misere. 80% van de bewoners leeft nog steeds van minder dan 2 dollar per dag. De levensomstandigheden in de Gaza-strook zijn een belediging voor de beschaving, een sterke aanjager tot verzet en een vruchtbare voedingsbodem voor extremisme.
   
   In augustus 2005 organiseerde de Likoed regering met aan het hoofd Ariel Sharon, een eenzijdige Isrealische terugtrekking uit Gaza, waarbij alle 8000 kolonisten vertrokken en de huizen en boerderijen die zij achterlieten werden vernietigd. Hamas, de Islamitische verzetsbeweging, had een effectieve campagne gevoerd om de Isrealis uit Gaza te verdrijven. De terugtrekking was een vernedering voor de Israeli Defence Forces. Tegenover de wereld presenteerde Sharon de terugtrekking uit Gaza als een bijdrage aan vrede gebaseerd op een twee-staten oplossing. Maar in het jaar daarna vestigden zich nog eens 12000 Isrealis op de West Bank, waarmee de mogelijkheden van een onafhankelijke Palestijnse staat verder werden beperkt. Diefstal van land en het realiseren van vrede zijn simpelweg onverenigbaar. Israel had een keuze en het koos land boven vrede.
   
   Het echte doel achter de terugtrekking was om eenzijdig de grenzen van Groot Israel opnieuw te tekenen door de belangrijkste kolonistengebieden op de West Bank in de staat Israel te integreren. De terugtrekking uit Gaza was dus niet een voorbode van een vredesovereenkomst met de Palestijnse Autoriteit maar een voorbode voor verdere zionistische expansie op de West Bank. Het was een eenzijdige Israelische beslissing die, naar mijn mening ten onrechte, geacht werd in het nationale belang van Isreal te zijn. Geworteld in een fundamentele afwijzing van de Palestijnse nationale identiteit, was de terugtrekking uit Gaza onderdeel van een langdurige poging om het Palestijnse volk het recht te ontzeggen op een onafhankelijk politiek bestaan in hun land.
   
   De Isrealische kolonisten werden teruggetrokken, maar de Israelische soldaten bleven alle toegangen tot de Gaza-strook via land, zee en de lucht controleren. Gaza werd van het ene op het andere moment omgezet in een openlucht gevangenis. Vanaf dat moment genoot de Israelische luchtmacht onbeperkte vrijheid om bommen te droppen, geluidknallen te veroorzaken door laag te vliegen en de geluidsbarriere te doorbreken, en de hulpeloze bewoners van deze gevangenis te terroriseren.
   
   Israel ziet zichzelf graag als een eiland van democratie in een zee van autoritairisme. Maar Israel heeft nooit in zijn hele geschiedenis iets gedaan om democratie aan de Arabische zijde te bevorderen en het veel gedaan om het te ondermijnen. Israel heeft een lange geschiedenis van geheime collaboratie met reactionaire Arabische regimes om het Palestijns nationalisme te onderdrukken. Ondanks alle handicaps slaagde het Palestijnse volk erin om de enige werkelijke democratie in de Arabische wereld op te bouwen, met Libanon als mogelijke uitzondering. In januari 2006 brachten vrije en eerlijke verkiezingen van het Palestijnse parlement een door Hamas geleide regering aan de macht. Maar Israel weigerde deze democratisch gekozen regering te erkennen, met als argument dat Hamas een terroristisch organisatie is.
   
   (vervolg hieronder)
3. [verwijderd] 9 januari 2009 23:04

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   Deel 2
   
   Amerika en de EU hebben zich schaamteloos bij Israel gevoegd in het uitbannen en demoniseren van de Hamas regering en in de pogingen om deze regering ten val te brengen door belastingopbrengsten en buitenlandse hulp tegen te houden. Zo ontwikkelde zich een surrealistische situatie waarbij een beduidend deel van de internationale gemeenschap economische sancties oplegde, niet tegen de bezetter, maar tegen de bezetten, niet tegen de onderdrukker, maar tegen de onderdrukten.
   
   Als zo vaak in de tragische geschiedenis van Palestina, werd de slachtoffers hun eigen misere verweten. Israels propaganda machine verspreidde steeds opnieuw het idee dat Palestijnen terroristen zijn, dat zij vreedzame coexistentie met de Joodse staat afwijzen, dat hun nationalisme niet veel meer is dan anti-semitisme, dat Hamas slechts een bende religieuze fanaten is en dat Islam onverenigbaar is met democratie. Maar de simpele waarheid is dat de Palestijnen gewoon normale mensen zijn met normale aspiraties. Ze zijn niet beter maar ook niet slechter dan andere nationale groepen. Waar zij naar streven, boven alles, is een stuk land dat ze hun eigen kunnen noemen, om in te leven in vrijheid en waardigheid.
   
   Zoals andere radicale bewegingen, begon Hamas zijn politieke programma te matigen nadat ze aan de macht waren gekomen. Van de ideologische afwijzing uit zijn beginselprogramma, begon Hamas te bewegen naar een pragmatische invulling van een twee-staten oplossing. In maart 2007 vormden Hamas en Fatah een regering van nationale eenheid die klaar was om met Israel te onderhandelen over een langdurig staakt-het-vuren. Israel, echter, weigerde te onderhandelen met een regering waarvan Hamas deel uitmaakte.
   
   Israel ging door met het spelen van het oude spel van verdeel en heers tussen rivaliserende Palestijnse facties. Eind jaren tachtig had Israel het ontstaan van Hamas ondersteund om Fatah, de seculiere nationalistische beweging geleid door Yasser Arafat, te verzwakken. Nu begon Israel de corrupte en plooibare Fatah leiders aan te moedigen om hun religieuze politieke rivalen te onderwerpen en opnieuw de macht te grijpen. Aggressieve Amerikaanse neoconservatieven namen deel aan dit sinistere complot om een Palestijnse burgeroorlog te ontketenen. Hun inmenging was een belangrijke factor in het uiteenvallen van de regering van nationale eenheid en dreef Hamas ertoe om de macht te grijpen in Gaza in juni 2007 om een coup door Fatah voor te zijn.
   
   De oorlog die Israel ontketende in Gaza op 27 december was het toppunt van een serie van aanvaringen en confrontaties met de Hamas regering. In breder opzicht, echter, is het een oorlog tussen Israel en het Palestijne volk, omdat het volk de partij door verkiezingen aan de macht heeft geholpen. Het officiele doel van de oorlog is om Hamas te verzwakken en om de druk op te voeren totdat de leiders instemmen met een nieuw staakt-het-vuren op Israelische voorwaarden. Het feitelijk doel is te verzekeren dat de Palestijnen in Gaza door de wereld slechts als een humanitair probleem worden beschouwd om op die manier hun strijd voor onafhankelijkheid en een eigen staat te ondermijnen.
   
   De timing van de oorlog werd bepaald door politiek opportunisme. Algemene verkiezingen in Israel zijn gepland voor 10 februari en in de aanloop van de verkiezingen zoeken de belangrijkste kandidaten naar mogelijkheden om hun hardheid te bewijzen. De legertop had zitten mokken om een verpletterende slag aan Hamas uit te kunnen delen om de smetvlek op hun reputatie te verwijderen die het gevolg was van het falen van de oorlog tegen Hezbollah in Libanon in juli 2006. Israel’s cynische leiders konden ook rekenen op de apathie en de machteloosheid van pro-westerse Arabische regimes en op onvoorwaardelijke steun van President Bush in de nadagen van zijn periode in het Witte Huis. Bush gehoorzaamde meteen door alles schuld voor de crisis bij Hamas neer te leggen, voorstellen in de Veiligheidsraad voor een onmiddellijk staakt-het-vuren te vetoën, en Israel vrij spel te geven voor een grond-invasie van Gaza.
   
   Zoals altijd claimt het machtige Israel het slachtoffer te zijn van Palestijnse agressie, maar de volstrekte asymmetrie in macht tussen de twee partijen laat weinig ruimte voor twijfel wie het echte slachtoffer is. Dit is inderdaad een conflict tussen David en Goliath, maar het Bijbelse beeld is omgekeerd – een kleine en weerloze Palestijnse David moet het opnemen tegen een zwaar bewapende, genadeloze en aanmatigende Israelische Goliath. De toevlucht tot brute militaire macht gaat gepaard, zoals altijd, met de schelle rhetoriek van slachtofferschap en een mengelmoes van zelfmedelijden bedekt met zelfrechtvaardiging. In het Hebreeuws is dit bekend als het syndroom van bokhim ve-yorim, “huilen en schieten”.
   
   Het spreekt vanzelf dat Hamas niet een volledig onschuldige partij is in het conflict. Toen Hamas de vruchten van de verkiezingsoverwinning ontzegd werden en Hamas geconfronteerd werd met een gewetenloze tegenstander, heeft Hamas gegrepen naar het wapen van de zwakken: terreur. Militanten van Hamas en Islamitische Jihad bleven aanvallen met Qassam raketten uitvoeren tegen Joodse nederzettingen in de buurt van de grens met Gaza, totdat Egypte een wapenstilstand van 6 maanden bemiddelde in juni van afgelopen jaar. De schade die deze primitieve raketten veroorzaken is minimaal, maar de psychogische impact is enorm, wat ertoe leidde dat de mensen bescherming eisten van de hun overheid. In deze omstandigheden had Israel het recht om te reageren in zelfverdediging maar de reactie op de speldeprikken van de raketaanvallen was buiten ieder proportie. De cijfers spreken voor zich. In de drie jaar na de terugtrekking uit Gaza zijn 11 Israelis gedood door raketten. Aan de andere kant zijn, in de periode 2005-2007 alleen, door de IDF 1290 Palestijnen gedood in Gaza, waaronder 222 kinderen.
   
   (vervolg hieronder)
4. [verwijderd] 9 januari 2009 23:04

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   Deel 3
   
   Ongeacht de aantallen, het doden van burgers is fout. Deze regel geldt net zozeer voor Israel als voor Hamas, maar op Israels conto staat een ongebreidelde en aanhoudende wreedheid tegenover de bevolking van Gaza. Israel hield ook de blokkade in stand nadat het staakt-het-vuren van kracht werd, wat in de ogen van de Hamas-leiders een schending was van het akkoord. Gedurende het staakt-het-vuren hield Israel elke vorm van export vanuit de Gaza-strook tegen, een duidelijke schending van een akkoord uit 2005, hetgeen leidde tot een drastische afname van de werkgelegenheid. Officieel is 49,1% van de bevolking werkloos. Tegelijkertijd beperkte Israel in zeer sterke mate het aantal vrachtwagens die voedsel, brandstof, kookgasflessen, reserve-onderdelen voor water- en zuiveringsbedrijven en medische voorzieningen naar de Gaza-strook brachten. Het is moeilijk te begrijpen hoe het uithongeren en laten verkleumen van de burgerbevolking in Gaza de bevolking aan de Israelische zijde van de grens kon beschermen. Maar zelfs al zou dat het geval zijn, het zou nog steeds immoreel zijn, een vorm van collectieve bestraffing die strikt verboden is volgens de internationale mensenrechten.
   
   De wreedheid van Israel’s soldaten komt volledig over een met de leugenachtigheid van zijn woordvoerders. Acht maanden voor de start van de huidige oorlog in Gaza richtte Israel het National Information Directora op. De kernboodschap van dit directoraat aan de media is dat Hamas de staakt-het-vuren overeenkomst verbrak; dat Israel’s doel is de verdediging van zijn bevolking; en dat de Israelische troepen uiterste voorzichtigheid betrachten om geen onschuldige burgers te treffen. Israel’s spin doctors zijn opmerkelijk succesvol geweest in het overbrengen van deze boodschap. Maar, in essentie, is hun propaganda een opeenstapeling van leugens.
   
   Een brede kloof scheidt de realiteit van Israels acties van de rhetoriek van zijn woordvoerders. Het was niet Hamas maar de IDF die het staakt-het-vuren verbrak. Dat gebeurde door een aanval op Gaza op 4 november waarbij zes Hamasleden gedood werden. Israel’s doel is niet alleen de verdediging van de eigen bevolking maar ook de uiteindelijke omverwerping van de Hamas regering in Gaza door de mensen tegen hun bestuurders op te zetten. En in plaats van ervoor te zorgen dat burgers gespaard blijven, is Israel schuldig aan ongerichte bombardementen en aan een drie jaar oude blokkade die de bewoners van Gaza, nu 1,5 miljoen, op de rand van een humanitaire catastrofe heeft gebracht.
   
   De Bijbelse straf van een oog voor een oog is wreed genoeg. Maar Israel’s onzinnige offensief tegen Gaza lijkt de logica te volgen van een oog voor een ooghaartje. Na acht dagen van bombardementen met een dodental van 400 Palestijnen en vier Israelis, gaf het gedreven kabinet orders voor een landinvasie in Gaza waarvan de gevolgen niet te overzien zijn.
   
   Geen enkele omvang van militaire escalatie kan Israel immuniteit garanderen van raketaanvallen van de militaire tak van Hamas. Ondanks al het dood en verderf dat Israel op hen heeft losgelaten, hebben ze hun verzet overeind gehouden en zijn ze hun raketten blijven afvuren. Dit is een beweging die slachtofferschap en martelaarschap verheerlijkt. Er is gewoon geen militaire oplossing voor het conflict tussen de twee gemeenschappen. Het probleem met Israel’s concept van veiligheid is dat het de meest elementaire vorm van veiligheid aan de andere gemeenschap ontzegt. De enige manier voor Israel om veiligheid te bereiken is niet door schieten maar door gesprekken met Hamas, dat herhaaldelijk zijn bereidheid heeft verklaard om een langdurig staakt-het-vuren te onderhandelen met de Joodse staat binnen de grenzen van voor 1967, voor een periode van 20, 30 of zelfs 50 jaar. Israel heeft dit aanbod afgewezen om dezelfde redenen als de verwerping van het vredesplan van de Arabische Liga uit 2002 dat nog steeds op tafel ligt: het vereist concessies en compromissen.
   
   Deze korte terugblik op Israel’s staat van dienst van de afgelopen vier decennia maakt het moeilijk de conclusie te weerstaan dat Israel een schelmenstaat is geworden met “een volstrek gewetenloze groep leiders”. Een schelmenstaat die er de gewoonte van heeft gemaakt het internationale recht te schenden, die massavernietigingswapens bezit, en die terreurdaden pleegt – het gebruik van geweld tegen burgers voor politieke doeleinden. Israel voldoet aan al deze drie criteria; wie de schoen past trekke hem aan. Israel’s echte doel is niet vreedzame coexistentie met zijn Palestijnse buren, maar militaire overheersing. Het blijft fouten uit het verleden vermengen met nieuwe en meer desastreuze fouten. Politici zijn, net als iedereen, natuurlijk vrij om leugens en fouten uit het verleden te herhalen. Maar ze zijn niet verplicht om dat te doen.
5. [verwijderd] 9 januari 2009 23:16

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   hoe zit het met het egyptisch/franse voorstel voor een staakt het vuren?
6. [verwijderd] 9 januari 2009 23:17

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   quote:

   arjan k schreef:

   hoe zit het met het egyptisch/franse voorstel voor een staakt het vuren?
   

   Heeft u de moeite genomen om de bovenstaande tekst te lezen?
7. [verwijderd] 9 januari 2009 23:20

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   ja. maar ik doel nu op die besprekingen in egypte van gisteren,vandaag nog geen nieuws?
8. [verwijderd] 9 januari 2009 23:21

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   goeie vertaling trouwens, moet veel werk geweest zijn.
9. [verwijderd] 9 januari 2009 23:30

   auteur info

   •    [verwijderd]

     Lid sinds: 01 jan 0001

     Laatste bezoek: 01 jan 0001

   •    Aanbevelingen

     Ontvangen: 0

     Gegeven: 0

   •    Aantal posts: 0

   quote:

   arjan k schreef:

   ja. maar ik doel nu op die besprekingen in egypte van gisteren,vandaag nog geen nieuws?
   

   Ik moet u eerlijk zeggen dat ik sinds gisteren heb besloten om het nieuws even een paar dagen niet te volgen.
   
   Ben zwaar teleurgesteld in bepaalde naties en voel me te vol woede door de gebeurtenissen aldaar. Ik voel me machteloos door het onrecht dat het Palestijnse volk al 60 jaar wordt aangedaan.
   
   
10. [verwijderd] 9 januari 2009 23:31

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    quote:

    arjan k schreef:

    goeie vertaling trouwens, moet veel werk geweest zijn.
    

    Helemaal mee eens. Het is niet van mijn hand.
11. [verwijderd] 9 januari 2009 23:34

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    Gaza crisis?
    
    Zolang ik leef al dus dit is gewoon normaal!
12. [verwijderd] 9 januari 2009 23:40

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    quote:

    Comeyer schreef:

    Gaza crisis?
    
    Zolang ik leef al dus dit is gewoon normaal!
    

    Vindt jij het echt normaal dat een volk 60 jaar op allerlei mogelijke manieren geterroriseerd en inhumaan behandeld wordt?
13. [verwijderd] 9 januari 2009 23:46

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    quote:

    Alhoceimer schreef:

    [quote=Comeyer]
    Gaza crisis?
    
    Zolang ik leef al dus dit is gewoon normaal!
    [/quote]
    
    Vindt jij het echt normaal dat een volk 60 jaar op allerlei mogelijke manieren geterroriseerd en inhumaan behandeld wordt?
    

    nee, maar het niks niks nieuws toch?
    wat mij betrefd plegen ze vandaag al aanslagen op israel, dat land heeft al genoeg veroorzaakt de laatste 60 jaar, ze leren het nooit dat tuig!
14. [verwijderd] 10 januari 2009 00:24

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    a.u.b. geen politiek op IEX.
15. [verwijderd] 10 januari 2009 00:37

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    Zonder politiek en economie geen beleggen, dus gelukkig maakt iedereen dit voor zichzelf uit
16. [verwijderd] 10 januari 2009 00:39

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    de olie prijs daalt alweer, het gaza effect is uitgewerkt?
17. Ivanrybkin 10 januari 2009 09:28

    auteur info

    •    Ivanrybkin

      Lid sinds: 21 jul 2004

      Laatste bezoek: 17 aug 2023

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 384

      Gegeven: 419

    •    Aantal posts: 2.062

    Volgens mij behoeft de timeline enige nuancering:
    
    jan 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    feb 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    mrt 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    apr 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    mei 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    jun 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    jul 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    aug 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    okt 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    nov 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    dec 07 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    jan 2008: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    Feb 2008: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    mrt 2008 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    apr 2008: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    mei 2008: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    jun 2008: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    June 19: An Egyptian-brokered six-month ceasefire between Israel and Hamas comes into force.
    
    November 5: Israel closes all of its crossings with Gaza.
    
    December 14: Hamas political leader Khaled Meshaal announces the six-month ceasefire with Israel will not be extended.
    
    December 19: Six-month ceasefire between Hamas and Israel officially expires.
    
    dec 20 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    dec 21: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    December 21: Tzipi Livni, the Israeli foreign minister, says that her primary goal if she wins Israeli elections, will be to overthrow Hamas.
    
    dec 22 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    dec 23: raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    dec 24: raketaanvallen door de hamas op Israel
    dec 25 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    dec 26 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    December 27: Israel begins assault on Gaza, codenamed "Operation Cast Lead", by launching air raids that kill more than 225 Palestinians.
    
    dec 27 : raketaanvallen door de hamas op Israel
    
    One Israeli is killed and six others wounded in missile attacks by Palestinian fighters.
    
    December 28: Israeli aircraft bomb the Islamic University in Gaza City and the length of the Gaza-Egypt border, taking out more than 40 tunnels used to smuggle vital goods to the strip.
    
    Hundreds of Israeli infantry and armoured forces mass on the border of the territory, and the army is given approval to call up reservists to bolster its fighting strength.
    
    December 29: Israeli air strikes hit the interior ministry in Gaza City as Israel declares a "closed military zone" around the Gaza strip.
    
    December 30: Rockets fired from Palestinian positions kill three Israelis, taking the death toll from Palestinian rocket attacks to four since the beginning of the Israeli offensive.
    
    The European Union calls for "an unconditional halt to rocket attacks by Hamas on Israel and an end to Israeli military action".
    
    December 31: Members of the UN Security Council end an emergency meeting on the crisis after failing to agree on the wording of a draft resolution.
    
    January 1: Hamas official Nizar Rayyan is killed along with 14 members of his family in an Israeli raid.
    
    January 2: Egypt begins talks with Hamas over a way to end the conflict.
    
    January 3: As Israel begins its ground offensive in Gaza, at least 11 Palestinians, including one child, are killed after Israeli forces strike a mosque in the town of Beit Lahiya.
    
    January 4: Israeli forces cut Gaza in half and ring Gaza City itself as an Israeli soldier is killed in the ongoing offensive.
    
    The European Commission, the executive arm of the European Union, pledges an additional $4.2 million of emergency aid for Gaza and calls on Israel to respect international law.
    
    An Israeli air strike hits two ambulances in Gaza, killing four paramedics.
    
    January 5: Air and naval bombardments kill 45 Palestinians.
    
    Nicolas Sarkozy, the French president, holds talks with Hosni Mubarak, his Egyptian counterpart, to push for a truce deal.
    
    January 6: An Israeli strike on a UN school in the northern town of Jabaliya kills 43 Palestinians and injures at least 100 who had taken refuge inside the school.
    
    Israeli strikes hit two other schools, killing two in the southern town of Khan Younis and three in the Shati refugee camp in Gaza City.
    
    January 7: 11 Palestinians are killed by air strikes and shelling in Gaza City and in the north of the Strip.
    
    Violence continues after Israel temporarily halts attacks in Gaza City for three hours to provide a "humanitarian respite."
    
    The Israeli military drops leaflets warning thousands of people in the Rafah zone on the Egyptian border to leave their houses or face air strikes.
    
    January 8: The UN's refugee organisation in Gaza suspends all aid deliveries after an Israeli tank attacks a UN convoy, killing one Palestinian driver and injuring two other people.
    
    Israeli bulldozers cross into Gaza and destroy a number of houses.
    
    At least three rockets fired from Lebanon hit the northern Isreali town of Nahariya.
    
    The UN Security Council passes resolution, with 14 votes in favour and only the US abstaining, that "stresses the urgency of and calls for an immediate, durable and fully respected ceasefire, leading to the full withdrawal of Israeli forces from Gaza".
    
    January 9: Israeli attacks continue in Gaza soon after passing of UN resolution, with a series of explosions and gunfire heard.
    
    Six Palestinians reportedly killed in an air strike in the northern part of the Gaza Strip, raising the Palestinian death toll in Gaza to around 770, including more than 200 children, since the Israeli offensive began.
    
18. [verwijderd] 10 januari 2009 09:46

    auteur info

    •    [verwijderd]

      Lid sinds: 01 jan 0001

      Laatste bezoek: 01 jan 0001

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 0

      Gegeven: 0

    •    Aantal posts: 0

    9 jan www.nu.nl/algemeen/1896716/verenigde-...
    
    10 jan www.nu.nl/algemeen/1896790/grote-ladi...
    
    zucht
19. Ivanrybkin 10 januari 2009 09:51

    auteur info

    •    Ivanrybkin

      Lid sinds: 21 jul 2004

      Laatste bezoek: 17 aug 2023

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 384

      Gegeven: 419

    •    Aantal posts: 2.062

    Harry wees een vent, en doe die bomgordel om!
    maandag 5 januari 2009 09:23
    
    Harry van Bommel demonstreert samen met Gretta Duisenberg
    'Alle Palestijnse moedjahedien, en alle vrome gelovige moslims in de islamwereld zijn verplicht om de weerloze vrouwen, kinderen en andere mensen van Gazastrook te verdedigen. En al wie in deze legitimiteit (masjroe, betekent door sharia gelegitimeerd, AE) sterft, is een martelaar en mag hopen in de rij van martelaren te komen staan van de slag bij Badr en Uhud in het bijzijn van Mohammed, de boodschapper van Allah.'
    
    Dit is de fatwa van Ayatollah Khamenei, geestelijk leider van Iran en van Hezbollah in Zuid-Libanon en een grote vriend van Hamas.
    
    Doodvonnis
    De Israëliërs werden in deze fatwa tot 'koffar-e harbi' verklaard, ongelovigen met wie je in staat van oorlog bent. Daarom moeten ze worden gedood.
    
    Dit is het zoveelste doodvonnis dat de politieke islam tegen de joodse staat heeft uitgevaardigd. Yusuf Al-Qaradawi, de soennitische geestelijk leider, heeft zich in vergelijkbare bewoordingen geuit. Deze baardman wordt door Ahmed Marcouch bewonderd en aanbeden.
    
    Nederlandse fatwa
    Maar de fatwa van Ayatollah Khamenei valt in het niets. Want er is ook een Nederlandse fatwa.
    
    In de straten, zijstraten en tunnels van Gaza neuriën Hamasleden de naam van een Nederlander die met zíjn fatwa de moslims wereldwijd in beweging wenst te brengen.
    
    Allahs wonder in Holland heeft wel een moeilijke naam. Zijn naam staat gekalligrafeerd op de muren. Omdat ze al weten dat hij de volgende martelaar is, hebben ze al een aanzienlijk aantal foto’s van hem afgedrukt met al-Aqsa-moskee op de achtergrond.
    
    Garrie vin
    De volgende reeks van Qassam-raketten zal naar hem worden genoemd. De ene broeder noemde hem 'Garrie vin', de rest kon hij jammer genoeg niet meer uitspreken.
    
    'Nee,' zei een andere broeder. 'Garrie is een vuile joodse naam.' Misschien heet hij Hourie (de eeuwige maagden) dat door Europeanen als hoer-i wordt uitgesproken.
    
    'Onmogelijk, hij is een kerel,' werd er gefluisterd. Hoewel in sommige middeleeuwse teksten werd gesproken van kereltjes die dan de martelaren, de echte kerels gaan verwennen.
    
    Reactionairen
    De broeder met de langste baard zei daarop: 'Hij is geen hoer, geen houri, hij is Harry: H-a-r-r-y. We noemen hem Al-Harrie.'
    
    Ze hebben het over onze Harry! Potverdorie, ze hebben het over onze SP-Harry! Waarom zouden ze het over hem hebben?
    
    Wat is de overeenkomst tussen Harry, Khamenei, Hamas en andere reactionairen uit het Middenoosten?
    
    Pacifistische partij
    Kamerlid Harry van Bommel van de Socialistische Partij riep zaterdag in Amsterdam tijdens een demonstratie: 'Intifada, Itifada, Palestina vrij!'
    
    Nu weet ik dat de SP geen pacifistische partij is. Er mogen wel mensen worden gedood, maar dat mogen geen Hamas-leden zijn. In ieder geval mogen van de SP joden worden gedood.
    
    Is dit een onzinnige redenering? Nee helemaal niet.
    
    Bommengooiers
    Wat is de Intifada? Dat is een opstand, niet alleen van stenengooiers maar ook van bommengooiers. Ook de zelfmoordaanslagen behoren tot de intifada. Kijkt u maar in de nieuwsbanken van het afgelopen decennium.
    
    Harry van Bommel roept dus in naam van de Socialistische Partij op tot het plegen van aanslagen in het Midden-Oosten tegen de joden.
    
    Is dit een probleem? Nee, geen enkel probleem!
    
    Regels
    Maar Van Bommel moet wel consequent zijn. De Socialistische Partij moet consequent zijn.
    
    Wie oproept tot het plegen van aanslagen en zelfmoordaanslagen moet ook bereid zijn, om zijn eigen leven op het spel te zetten. Zo werkt een gewapende jihad. En de Socialistische Partij moet zich wel houden aan de regels van jihad.
    
    Hieruit volgt dat Harry, wil hij zijn geloofwaardigheid behouden, naar een Israëlische vertegenwoordiging moet gaan waar hij zich moet laten opbelazen. Overigens mag hij dat, volgens de ongeschreven regels van Intifada, doen in een joodse school, joodse winkel of tijdens een joodse bruiloft.
    
    Holocaust
    Maa Harry is een Amsterdamse socialist. Hij is te laf en te bang om aan een intifada deel te nemen. Er werd tijdens de demonstratie een vergelijking gemaakt tussen de Holocaust en wat nu in Gaza gebeurt.
    
    Als dit de Holocaust is, dan was die andere Holocaust een intifada. Sommige Nederlanders hebben ooit deelgenomen aan een intifada tegen de joden. Het was niet meer dan een administratieve samenwerking.
    
    Achterwerk
    Toch zal Harry geen bomgordel dragen, omdat hij een Europees parlementaire jihadist is. Met zijn fijne vingers zal hij niet verder komen dan het achterwerk van een Arabische vrouw.
    
    Dat leert ons de geschiedenis. Dat is al ernstig genoeg. Harry belichaamt de komische ernst van het Nederlandse volk.
    
    www.elsevier.nl/web/show/id=878400/la...
    
    
20. Ivanrybkin 10 januari 2009 09:55

    auteur info

    •    Ivanrybkin

      Lid sinds: 21 jul 2004

      Laatste bezoek: 17 aug 2023

    •    Aanbevelingen

      Ontvangen: 384

      Gegeven: 419

    •    Aantal posts: 2.062

    Palestijnse raketten dankzij ons belastinggeld
    vrijdag 2 januari 2009 10:11
    
    Homepage van de VN-organisatie voor de belangen van Palestijnen, UNRWA
    Niet alle volkeren worden even goed en effectief ondersteund als de Palestijnen. Zo werden de Tsjetsjenen genadeloos getroffen door de Russische macht. Zij voerden een oorlog in de vorm van jihad, met terroristische middelen.
    
    Dit gaf Moskou legitimatie om de Tsjetsjenen met wortel en tak uit te roeien. Grozny, een grote stad, werd totaal vernietigd. De Russische redenering luidde: met de islamitische terroristen valt niet te praten, en ze verstaan alleen de taal van geweld.
    
    Tienduizenden kwamen op wrede wijze om het leven. De mensenrechten werden door de Russen met voeten getreden. Ook de jihadisten pleegden wrede terreuraanslagen.
    
    Spookstad
    Een paar weken geleden zag ik een reportage over Grozny. De stad is herbouwd. Een voorbijganger, waarschijnlijk een Tsjetsjeen, riep dat de stad naar Poetin moet worden genoemd. De herbouwde spookstad als Poetinstad. Dat is echt ironisch.
    
    De Verenigde Naties kregen geen kans om een vluchtelingenprobleem te creëren voor Poetin. Misschien moet ik het anders formuleren: de Russische diplomatie was zo succesvol, dat er binnen de VN geen draagkracht was om Rusland hard aan te pakken.
    
    Het is ook begrijpelijk. Veel islamitische landen zijn afhankelijk van Rusland voor wapenleveranties. Zo kon het islamitische Iran de jihadisten in Tsjetsjenië nooit steunen. Iran heeft de Russische rakketen harder nodig dan de Tsjetsjenen.
    
    Gazastrook
    Gaan de Israëliërs ook zo om met hun vijanden? Nee. De Gazastrook is geen Grozny en er zijn ook geen tienduizenden om het leven gebracht.
    
    Maar zullen de Palestijnen in Gaza ooit begrijpen dat ze met Israël moeten praten in plaats van zelfmoordaanslagen plegen en het beschieten met raketten? Nee, voorlopig niet. Ze hebben geen reden om dat te doen. Want de Verenigde Naties houden, met behulp van Nederland, het conflict in stand.
    
    Gratis
    Al decennia lang financieren wij de Palestijnen. Zij hoeven niet, zoals volkeren in andere conflictgebieden, te onderhandelen voor hun brood en water en veiligheid. Dat krijgen ze allemaal gratis van ons. Hun toekomst is gegarandeerd. Daarom kunnen ze zich toeleggen op één doel: de vernietiging van Israël.
    
    UNRWA (the United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East) is een grote VN-organisatie die de Palestijnen overal helpt: in Gaza, op de Westbank, in Jordanië, Libanon en Syrië.
    
    De UNRWA heeft 29.000 man personeel in dienst. In the Advisory Commission zitten Australië, Canada, Denmarken, Nederland, de EU als geheel, Spanje, Saoedi-Arabië, Engeland enzovoort.
    
    Barmhartigheid
    Zoveel geluk hadden de mensen in Darfur, Grozny en de Afghanen onder de Taliban niet. Er was geen geld, geen barmhartigheid, geen Westerse emotie voor deze volkeren. Kortom, er was niets beschikbaar voor de Afghanen die met z’n duizenden werden afgeslacht door de Taliban.
    
    Vierennegentig procent van het budget van UNRWA komt van de regeringen en de Europese Unie. In 2008 hadden ze een budget van 541.8 miljoen dollar. Dit bedrag moet u niet verwarren met de individuele (statelijke) hulp uit al die landen voor de Palestijnen.
    
    We houden dus met ons belastinggeld dat conflict in stand. Want in een normale situatie zou de zwakkere tegenstander al lang aan de onderhandelingentafel hebben gezeten.
    
    Belastinggeld
    De Palestijnen in Gaza en elders hebben geen enkele reden om dat te doen. Dankzij ons belastinggeld. Nederland verhoogde onlangs de jaarlijkse bijdrage ‘VN-hulp aan Palestijnen’ zelfs met 3,2 miljoen euro. Waarom? Belonen we de Palestijnen voor het verbeteren van hun rakettechniek?
    
    Dit is precies de reden waarom landen uit de EU niet met gezag bij de Israëliërs kunnen aankloppen.