Cape, de goede hoop

Pensioengeld zou echt lange termijn moeten beleggen. Een van de betere langetermijnstrategieën is cape. U kent het de cape waarschijnlijk al uit andere columns. CAPE staat voor Cyclically Adjusted Price Earnings. Op deze manier kijkt u niet te veel naar de winsten van dit moment, maar meer op de langere termijn.

U deelt de koers simpelweg door de gemiddelde winsten van de afgelopen tien jaar. Deze beleggingsmethoden waarschuwde u in 2007 al dat aandelen te duur waren. Ik heb toen niet naar de bewonderaars van deze strategie geluisterd. En met mij velen niet.

Dat komt omdat de strategie op korte termijn, zeg een jaar slechts matigjes werkt. U moet echt een lange termijn horizon hebben. En dan bedoel ik echt een jaar of tien of zo. Maar dat is altijd moeilijk, zelfs voor pensioenfondsen.

Het is typisch een strategie die wars is van hypes. En u weet als u die hypes in uw portefeuille mist, doet u het al flink beter dan uw gemiddelde beleggingscollega.

Liever Europa en Japan
Alvast eerst even de adviezen die uit een dergelijke strategie zouden volgen. U moet wel Europese en juist geen Amerikaanse aandelen kopen. Een uitkomst die ik van harte onderschrijf, hoewel de veel betere economische groei in de Verenigde Staten en de matige en door bezuinigingen geteisterde groei in Europa, je bijna het tegenovergestelde doet geloven.

Maar de bezuinigingen gaan er in de Verenigde Staten ook wel komen, alleen pas na de verkiezingen. Maar daar is ook de prijs naar. In de Verenigde Staten betaalt u 25 maal de gemiddelde winst. In Europa is dat 11 maal, nog niet de helft.

Ook Japanse aandelen mogen volgens deze strategie weer. Die staan 19 maal de gemiddelde winst, terwijl het in de periode 1983 tot en met 2009 tussen de 32 en 95 maal de tienjarige winst deed. Het model zei dat u moest wachten tot de waarderingsbubbel was leeggelopen en dat is het nu. U moest er een paar decennia op wachten, maar het is dan ook wel de moeite waard.

Sectoren
Verder moet u volgens deze strategie wel in sectoren als energie, utilities en financials beleggen en juist niet in consumer staples (dat zijn producenten van producten die u dagelijks nodig hebt), consumer discretionary (dat zijn producenten van dingen die ook even kunt laten liggen, zoals televisie, bankstel of een lamp) en IT.

Bij de financials heb ik nog wel wat moeite, ondanks de overweging van het SNS Nederland Aandelenfonds in deze sector. Immers ik denk dat de winstgevendheid van deze sector structureel lager zal zijn, door toegenomen regelgeving en de enorme deleveraging die de sector ondergaat.

Klik op de grafiek voor een grote versie

Nu heb ik het al eens vaker over deze strategie gehad, maar ik liep van de week tegen een rapport van Citi aan, dat inging op de werking van ervan. In de eerste grafiek ziet u de hoogte van de cape (staande as) en de rendementen die u in een jaar zou hebben gemaakt (liggende as). Een bescheiden correlatie.

Maar als u naar de tienjarige rendementen kijkt, ziet u hoe mooi het werkt. Een R2 van 0,83 is erg hoog en geeft aan dat de strategie goed werkt. Nu zijn het maar statistieken, maar de onderliggende gezondverstandgedachte dat u goedkoop aandelen moet kopen om een goed rendement te maken, is natuurlijk ook logisch.

Écht lange termijn
Voor de echte waarde beleggers mag de cape worden geplaatst naast andere echte waarderingsmethodes, waar dit soort beleggers naar kijken zoals dividendrendement en prijs versus boekwaarde.

Ik kan u van harte aanraden om deze strategie te volgen. Maar bedenk dit is écht voor de lange termijn. Voor uw pensioenpotje of het studiepotje voor uw kinderen. Inleggen en niet meer naar omkijken, ook niet als het komende jaar een beetje teleurstellend is.