Nederlanders hebben er he-le-maal niks voor over om Europees kampioen te worden

Een schamele €46. Meer heeft de gemiddelde Nederlander er niet voor over om het Nederlands elftal Europees kampioen te maken. Daarmee bungelen we helemaal onderaan het Europese lijstje dat economen van ING hebben opgesteld:

De Italianen zijn bereid ruim €400 af te tikken om de 'Azzurri' met de beker huiswaarts te laten keren. Dat is omgerekend iets meer dan één aandeel Berkshire Hathaway (wel de B-klasse uiteraard). En de Nederlander slechts 10% daarvan: één aandeel Randstad. Zelfs de Duitsers, die toch bekend staan als oerdegelijk, leggen zonder blikken of blozen €225 op tafel om die Mannschaft Europameister zu machen. Wij Nederlanders staan er dus krenterig op.

Ook gecorrigeerd voor koopkracht blijkt de Nederlander gierig

Nu is dit niet het hele verhaal. Hoewel alle bovenstaande landen uit het bovenstaande rijtje, op Groot-Brittannië na, dezelfde munt hebben, is de koopkracht niet overal gelijk. Zo kun je voor één euro in Portugal 33% meer kopen dan in Nederland. Aan de andere kant staan er ook landen tussen waar je voor die euro juist minder krijgt.

Om dat effect eruit te filteren hebben de onderzoekers ook gevraagd aan verschillende Europeanen of ze er 1% van hun jaarinkomen voor over hadden om hun land Europees kampioen te maken. Dan wisselen Oostenrijk en Portugal stuivertje, maar staat Nederland opnieuw op de laatste plaats.

Maand telefoon kwijt in ruil voor de Europese beker? Vergeet het maar

Ook in andere opzichten zijn Nederlanders niet bereid om een offer te brengen in ruil voor een inhuldiging van het Nederlands elftal op de Amsterdamse grachten. Op de vraag of ze een maand hun telefoon wilden afstaan, in ruil voor de Europese beker, trok bijna een kwart (24%) van Europeanen subiet de smartphone uit de broekzak. De Portugezen blijken met afstand het meest fanatiek, met 61%. Maar de Nederlander denkt ook hier: bekijk het maar.

Zegt u maar hoe we dit moeten uitleggen. Is dit de zesjescultuur? De 'meedoen is belangrijker dan winnen'-mentaliteit? Of getuigt het juist van een nuchtere koopmansgeest dat we die 400 knaken liever in Berkshire stoppen dan in een spelletje?