Olie, olie en olie (en Trichet)

Het thema van de afgelopen weken (in elk geval totdat Trichet "uiterst waakzaam" werd) is uiteraard de onrust in de Arabische wereld. Rijkelijk laat om daar nu pas aandacht aan te geven, maar aan de andere kant, wie zegt dat de rust nu zal terugkeren? Hoog tijd dus om de nodige links en grafieken over olie te presenteren.

Zoals altijd geldt dat ik vooral anderen aan het woord laat en dus niet per se mijn eigen mening weergeef.

Olie, olie, olie
Eerst maar eens beginnen met de basics: welk land is de grootse olieproducent van de wereld? Nee, niet Saoedi-Arabië, maar... Rusland! Sterker nog, hoeveel Arabische producenten staan er eigenlijk in de top tien? Dat zijn er uiteindelijk slechts vier…

Niet om hiermee de OPEC uit te vlakken, want Saoedi-Arabië is uiteraard een grote speler. Bovendien, de onrust in Libië (16de producent van de wereld) was al genoeg om de prijs van olie met meer dan 10% te laten stijgen, dus wat dat betreft kan elk land dat in bovenstaande grafiek staat voor de nodige onrust op de oliemarkt zorgen.

Belangrijk is verder dat Saoedi-Arabië beschikt over een aardige hoeveelheid óvervloedige productiecapaciteit (spare capacity). Capaciteit is in dit geval niet de voorraad van olie die nog in de grond zit, maar hoeveel van die olie er per dag extra uit de grond gehaald kan worden. In het volgende artikel wordt een productie van 3.5 miljoen vaten genoemd voor Saoedi-Arabië.

Klinkt veel, maar is dat genoeg? Onderstaande grafiek van Nomura laat zien wat de spare capacity is als we de productie van Libië en Algerije even wegstrepen en geeft daarnaast met wat dreigende pijltjes aan wat er vorige keer gebeurde toen de capaciteit zo laag was. De oplettende lezer valt het waarschijnlijk op dat er geen pijltjes staan bij 2004 en 2005, toen de capaciteit ook zo laag was. Waarom is mij ook niet duidelijk, want ook in die periode liep de olieprijs stevig (+90%) op…

Ook de volgende bijdrage is niet al te positief wat betreft de vooruitzichten van de capaciteit van de OPEC, waarbij vraagtekens worden geplaatst bij de werkelijke mogelijkheden die Saoedi-Arabië heeft om de pomp verder open te zetten.

Schoenengooiersindex
Los van de aanwezige capaciteit in de (nog) niet betrokken landen, is de hamvraag uiteraard welk land er nog meer ten prooi kan vallen aan de uitdijende revolte. Bij The Economist hebben ze daar een gooi naar gedaan, met de constructie van de zogeheten schoenengooiers index.

Hierbij wordt onder andere gekeken naar een aantal variabelen, zoals hoelang een regime al aan de macht is, hoe veel jeugdigen er (al dan niet werkloos) in een land rondlopen en hoe kwetsbaar de bevolking is voor stijgende voedselprijzen en hoe corrupt een land is. Onderstaande grafiek geeft de uitkomst, een beschouwing over de index vind je hier.

 

Het blijft uiteraard allemaal koffiedik kijken en ik zou er dan ook geen harde uitspraak over durven maken. Wat mij echter wel opvalt is dat de goegemeente van de analisten er vanuit lijkt te gaan dat het met Saoedi-Arabië wel goed zal komen. De vraag die het opwerpt is of de wens hier niet de vader van de gedachte is. Als dat zo is, dan lijkt de kans op een tegenvaller momenteel groter dan op een meevaller. Overigens is de analyse over Saoedi-Arabië van The Economist van deze week (alleen voor betalende bezoekers, vrees ik) zeker de moeite waard.


Sectoren en CDS-en
Kan je daar als belegger wat mee doen? Morgan Stanley heeft eens gekeken welke sectoren het het best doen ten tijden van sterke olieprijs stijgingen, zowel de 6 maanden voor als de 6 maanden na de spike.
 

En hier wordt uitgewerkt wat de impact op winst per aandeel. Overigens, dat er op basis van 5 punten geen al te harde conclusies getrokken moet worden mag duidelijk zijn…
 

Beleggers die toegang hebben tot de CDS markt (nu je nog gewoon naakt short mag gaan) kunnen anders een gokje wagen met dit verband, hoewel ik zelf mijn twijfels heb of je er al te veel geloof aan moet hechten.

 

In de volgende grafiek wordt gekeken welk opkomend land het meest getroffen zal worden als de olieprijs verder oploopt. Ik geef toe dat het soms wat onduidelijk is welke afkorting welk land precies is, maar de top 3 zijn Singapore, Korea en Thailand…
 

En niet dat je er veel aan hebt als belegger, maar als we dan toch kijken wie het meeste last heeft van de huidige onrust kan deze ook niet ontbreken. Deze is eveneens opgenomen in Voorbeurs van @ArendJanKamp en laat zien welk land het meeste importeert uit Libië. Opmerkelijk om te zien dat juist de PIIGS landen hoog op dit lijstje terugkeren…

 

En deze is ook aardig: hoe belangrijk is het wegvallen van de olieproductie van Libië precies? Als je deze grafiek zo bekijkt, valt het eigenlijk nog wel mee.
 

Overige links
Tot zover onrust in de Arabische wereld en de risico’s voor de olieprijs. Uiteraard ontkom ik er ook niet helemaal aan om enige aandacht aan Trichet te geven. Nadat hij de woorden "strong vigilance" (lees: verzwaarde dijkbewaking) in de mond nam was het analistenvolk het er in één keer over eens dat de rente in april omhoog zal gaan. Gelukkig zijn er ook nog wat kritischere beschouwingen…