Hotelaandelen: Europese charme of Amerikaanse dynamiek?

Wat is beter, investeren in een Amerikaanse of Europese hotelketen? In de VS wordt meer verdiend aan hotels en Intercontinental Hotels Group is verder met het asset light-bedrijfsmodel dan Accor. Toch is het geen betere belegging.

Dit artikel is eerder verschenen in IEX Expert van 6 december op basis van toen geldende koersen.

Intercontinental Hotels Group (IHG) en Accor zijn de twee grootste Europese hotelketens, hoewel IHG vooral groot is door het Amerikaanse merk Holiday Inn. Het Britse IHG heeft wereldwijd 955.000 hotelkamers in 6.430 hotels. Het voert twintig merken: het genoemde Holiday Inn en afgeleide merken, maar ook Crowne Plaza en InterContinental. Qua kamers is IHG de nummer vier wereldwijd en de grootste keten met een Europees hoofdkantoor. Marriott is wereldwijd de nummer één.

Het Franse Accor staat op de zevende plaats en is de nummer twee in Europa, met 839.000 hotelkamers in 5.640 hotels. Het heeft maar liefst 55 verschillende merken, met als bekendste Ibis, Mercure en Novotel. Ook Accor is wereldwijd actief.

Een verschil is de aanwezigheid in Noord-Amerika, en dan natuurlijk vooral de VS. Met het Amerikaanse Holiday Inn heeft IHG ongeveer 3.500 hotels in die regio, terwijl Accor niet verder komt dan 141. Een precieze vergelijking is lastig te maken door de afbakening van regio’s, maar gesteld kan worden dat Accor groter in Azië is dan IHG.

Nieuw bedrijfsmodel

Wat betreft de doelgroepen is er een grote overeenkomst tussen beide hotelketens. Ze richten zich op vakantiegangers en zakenreizigers in de middenklassen en het hogere segment. De gemiddelde (netto) omzet per kamer ligt bij IHG op omgerekend €90 en bij Accor op €80. Wat marktpositie betreft wint IHG vanwege de grotere omvang en de iets hogere omzet per kamer.

Grote hotelketens hebben de afgelopen vijftien jaar een ‘asset-light’-model nagejaagd. Dat wil zeggen dat de fysieke panden waarin de hotels zijn gevestigd worden verkocht en teruggehuurd. Het uitbaten blijft bij de hotelketen, het eigendom van het pand ligt bij investeerders. Daardoor is minder kapitaal nodig en zijn onroerendgoedprijzen en rentestanden een minder groot risico.

Maar dit heeft ook een keerzijde.