Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee
IEX 25 jaar desktop iconMarkt Monitor

Aandeel NEL ASA CHX:NEL_O.CXE3, NO0010081235

Laatste koers (nok) Verschil Volume
5,668   0,000   (0,00%) Dagrange 0,000 - 0,000 0  

Nel ASA - 2023

278 Posts
Pagina: «« 1 ... 3 4 5 6 7 ... 14 »» | Laatste | Omlaag ↓
  1. forum rang 10 DeZwarteRidder 3 mei 2023 08:55
    quote:

    cdbe schreef op 3 mei 2023 08:49:

    Dat zijn pas subsidies. Jij blijft maar met oogkleppen rondgaloperen.

    Het Internationaal Energieagentschap heeft er bij wereldleiders op aangedrongen om geld uit te geven aan schone energieoplossingen in plaats van aan subsidies voor fossiele brandstoffen.

    Overheden gaven in 2022 meer dan 900 miljard euro uit aan subsidies voor fossiele brandstoffen, het hoogste cijfer ooit geregistreerd.

    Volgens een nieuw rapport van het International Energy Agency (IEA) is de oogstrelende som meer dan het dubbele van het totaal van 2021.
    Subsidies zijn niet oneindig, dus die houden een keer op.

    Als waterstof niet in een vrije markt kan concurreren met alternatieven, zal waterstof het niet redden op de lange termijn.
  2. forum rang 10 DeZwarteRidder 3 mei 2023 09:58
    quote:

    cdbe schreef op 3 mei 2023 09:46:

    Waarom blijven ze dan al jaren miljarden, biljoenen subsidieren in gas en olie, als jij toch zegt dat het eens stopt. Dan kunnen deze ook niet concurreren.
    In Nederland ken ik geen enkele subsidie op olie en gas; ik ben alleen bekend met gigantische belastingen en heffingen op olie en gas.

    De Staat krijgt vele miljarden aan inkomsten dankzij olie en gas, terwijl ze op waterstof enorme subsidies moeten geven.

    Stel je voor dat waterstof olie en gas zou vervangen, waar moet de Staat dan die vele miljarden aan inkomsten vandaan halen....???
  3. cdbe 4 mei 2023 08:15
    Nel plans gigafactory in Michigan
    WED, MAY 03, 2023 20:00 CETReport this content
    (May 3 - 2023, Oslo, Norway) Today, Nel announced its plans to build a new automated gigawatt electrolyser manufacturing facility in Michigan. When fully developed, the facility will employ more than 500 people and be among the largest electrolyser manufacturing plants in the world.

    The announcement was made at the SelectUSA Investment Summit in Washington with Department of Commerce Secretary Gina Raimondo, and the Governor of Michigan, Gretchen Whitmer.

    “We’re thrilled to bring home up to $400 million in investment from Nel Hydrogen creating more than 500 good-paying, clean energy jobs right here in Michigan,” says Governor Whitmer.

    “Earlier this year, I went on an economic mission to Europe to show the world what Michigan has to offer, and as a result of our efforts on the trip, we secured an investment from Nel to continue building on our leadership in cars, chips, and clean energy. As a major player in all three of these sectors, Michigan is serious about leading hydrogen development and winning today’s investment proves that the best manufacturing in the world happens right here in Michigan.” she says.

    Over the past year, Nel has assessed a wide range of states for the location of its new manufacturing facility, and the company has now concluded that Michigan is the best option.

    “The choice of Michigan is based on an overall assessment of what the state can offer in terms of financial incentives, access to a highly skilled workforce, and cooperation with universities, research institutions, and strategic partners. I will also highlight the personal engagement from Governor Whitmer and her competent and service-minded team”, says Nel’s CEO, Håkon Volldal.

    Volldal emphasizes that the short distance to General Motors, headquartered in Detroit, has played a decisive role in the choice of state. The two companies collaborate to develop further and improve Nel’s PEM electrolyser technology.

    “Having Nel’s new facility close to our home base of HYDROTEC development, in southeastern Michigan, will help us more quickly accelerate our electrolyzer collaboration,” says GM executive director of HYDROTEC Charlie Freese.

    “This technology is critical in helping bring down costs, while also creating a more sustainable hydrogen supply,” he says.

    When fully developed, the Michigan facility will have a production capacity of up to 4GW of Alkaline and PEM electrolysers. Going forward, Nel will build on its fully automated Alkaline manufacturing concept invented at Herøya in Norway. Similarly, the company’s expansion of the facility in Wallingford will play a critical role in creating a blueprint for scaling up the production of PEM electrolysers.

    Nel’s PEM electrolysers have been developed through decades of support from the US Department of Energy.

    “Nearly two decades of research investment through the Department of Energy’s Hydrogen and Fuel Cell Office has led to technological advances that will now be transitioned to gigawatt scale in our Michigan facility”, says Volldal.

    The factory will be built in steps to match supply with demand. A final investment will require a separate decision.

    ENDS
  4. forum rang 10 DeZwarteRidder 5 mei 2023 12:59
    kpt Raketstart zegt:

    5 mei 2023 12:57
    De groene droom van een waterstof economie zal niet snel uitkomen. Behalve de veel genoemde energieverliezen bij conversie en opslag is H2 uiterst moeilijk om veilig mee te werken. Lekkages, verliezen, afblazen is bijzonder riskant en met een werkdruk van 700 bar dient met H2 werkend systeem niet alleen uiterst zorgvuldig te worden gebouwd, maar zijn er ook veel (verplichte) onderhoudbeurten en inspecties nodig om het veilig te houden. Allemaal veel complexer dan bijvoorbeeld LPG en CNG installaties en die zijn al op veel plaatsen verboden of het gebruik beperkt (mogen niet in P garages bijvoorbeeld). Bij ontsnapping is het gas niet alleen zeer ontbrandbaar, als het niet ontvlamt gaat het reacties aan met CO2 en stikstof. Puur H2 bestaat niet in de atmosfeer maar vormt met CO2 methaangas.
  5. tinus 5 mei 2023 13:06
    geschreven als een echte shorter.

    quote:

    DeZwarteRidder schreef op 5 mei 2023 12:59:

    kpt Raketstart zegt:

    5 mei 2023 12:57
    De groene droom van een waterstof economie zal niet snel uitkomen. Behalve de veel genoemde energieverliezen bij conversie en opslag is H2 uiterst moeilijk om veilig mee te werken. Lekkages, verliezen, afblazen is bijzonder riskant en met een werkdruk van 700 bar dient met H2 werkend systeem niet alleen uiterst zorgvuldig te worden gebouwd, maar zijn er ook veel (verplichte) onderhoudbeurten en inspecties nodig om het veilig te houden. Allemaal veel complexer dan bijvoorbeeld LPG en CNG installaties en die zijn al op veel plaatsen verboden of het gebruik beperkt (mogen niet in P garages bijvoorbeeld). Bij ontsnapping is het gas niet alleen zeer ontbrandbaar, als het niet ontvlamt gaat het reacties aan met CO2 en stikstof. Puur H2 bestaat niet in de atmosfeer maar vormt met CO2 methaangas.
  6. cdbe 5 mei 2023 16:15
    quote:

    DeZwarteRidder schreef op 5 mei 2023 12:59:

    kpt Raketstart zegt:

    5 mei 2023 12:57
    De groene droom van een waterstof economie zal niet snel uitkomen. Behalve de veel genoemde energieverliezen bij conversie en opslag is H2 uiterst moeilijk om veilig mee te werken. Lekkages, verliezen, afblazen is bijzonder riskant en met een werkdruk van 700 bar dient met H2 werkend systeem niet alleen uiterst zorgvuldig te worden gebouwd, maar zijn er ook veel (verplichte) onderhoudbeurten en inspecties nodig om het veilig te houden. Allemaal veel complexer dan bijvoorbeeld LPG en CNG installaties en die zijn al op veel plaatsen verboden of het gebruik beperkt (mogen niet in P garages bijvoorbeeld). Bij ontsnapping is het gas niet alleen zeer ontbrandbaar, als het niet ontvlamt gaat het reacties aan met CO2 en stikstof. Puur H2 bestaat niet in de atmosfeer maar vormt met CO2 methaangas.
    Ik zet het hier ook nog eens neer
    Ook hier maar replyen. Kan niet goed tegen onwaarheden.

    Alweer een post dat niet het gehele verhaal vertelt.
    De parameters die gebruikt worden vertegenwoordigen niet hoe met H2 wordt omgegaan.
    1. 700 bar hoeft niet bereikt te worden en er wordt hier verondersteld dat dat altijd nodig is.
    2. overal zijn onderhoudsbeurten: ook in de huidige petrochemische industrie: aardgas, NH3, methaan, propaan, butadieen, propeen etc etc.
    3. benzine, lpg, ander gas brandt ook. Vb: als een tankstation in de fik staat, vind men dat niet zo spannend. Tsja, dat zijn nu dingen die kunnen gebeuren.
    4. H2 gaat een reactie aan met CO2 en N2: knap als dat gebeurt (zonder katalysator). Als dat zo zou zijn, dan waren we er en dan konden we de fossiele grondstoffen direct afschaffen.

    Al eerder gezegd: een waterstofplant tot 100 bar heeft hetzelfde onderhoud nodig als de huidige op fossiele grondstof gebaseerde plants. De risico's zijn hetzelfde als op fossiel gebaseerde plants. Voor ieder medium worden natuurlijk andere constructies, pakkingen en druktrappen gebruikt.
    Een H2 brand (op druk) is vele maal mooier en overzichtelijker. Dat geldt niet voor olie, benzine, kerosine en gas: een ongecontroleerde brand altijd met veel rook- en roetvorming waardoor benadering en blusmogelijkheden veel moeilijker is.
    En kom niet met de bangmakerij dat H2 methaan produceert in de atmosfeer. De huidige fossiele industrie bevat al methaan en dat wordt nu veel malen meer geëmiteerd.

    Wat een wappie post weer. Doom denkers, complot denkers.
  7. Blumke 7 mei 2023 19:25
    Witte waterstof kan de energiewereld op zijn kop zetten

    Onderzoek toont aan dat de aardkorst aanzienlijke voorraden ongebonden, geologische waterstof bevat. Als ook maar een deel van deze ‘witte waterstof’ te winnen is, dan zou dat de overgang naar een economie zonder fossiele brandstoffen een stuk eenvoudiger en goedkoper kunnen maken. Misschien begint de waterstofvictorie in Mali.

    DOOR TEAKE ZUIDEMA

    De website van het Amerikaanse Renewable Energy National Laboratory stelt zonder omhaal van woorden: ‘Vrije waterstof komt in de natuur niet voor.’ Evenzo poneert de website milieucentraal.nl ‘Waterstof komt niet in de natuur voor, het moet altijd gemaakt worden.’ Een zoektocht met Google kan de stelling duizenden keren bevestigen. En toch zijn deze beweringen volstrekt onjuist. De Russische scheikundige Dmitri Mendelejev, inderdaad de man die het periodiek systeem der elementen bedacht, rapporteerde reeds in 1888 ‘dat er ongebonden waterstof lekte uit scheuren in een steenkoolmijn in de Ukraine’. In het Malinese dorp Bourakébougou stroomt al sinds 1986 vrijwel pure waterstof uit een honderd meter diep boorgat. En nu suggereert een onderzoek van de US Geological Survey dat de aarde genoeg geologische, ongebonden waterstof bevat om voor duizenden jaren in de vraag te voorzien.

    Waarom is waterstof zo belangrijk? Welnu, de wereld heeft grote hoeveelheden schone waterstof nodig om niet langer afhankelijk te zijn van fossiele brandstoffen. Waterstof kan gebruikt worden als schone brandstof in allerlei processen die moeilijk of in het geheel niet te elektrificeren zijn en dus niet gebruik kunnen maken van de stroom die geproduceerd wordt met zon en wind. We hebben het dan over het transport met zware vrachtauto’s, schepen, vliegtuigen en over industriële processen zoals het maken van kunstmest en het produceren van staal in hoogovens. Daarnaast zal waterstof ook nodig zijn om grote hoeveelheden groene stroom die niet direct gebruikt kunnen worden op te slaan en te transporteren. Het fungeert dan als een buffer die weer wordt gebruikt om elektriciteit op te wekken wanneer er weinig wind is en de zon maar zwakjes schijnt.

    De Russische scheikundige Dmitri Mendelejev rapporteerde al in 1888 ‘dat er ongebonden waterstof lekte uit scheuren in een steenkoolmijn in Oekraïne’.

    Nu werd tot voor kort alom aangenomen dat er geen of vrijwel geen ongebonden waterstof in de aardkorst aanwezig is. Waterstof lijkt altijd gebonden aan zuurstof in water of aan koolstof zoals in aardgas en aardolie. Het is daarom noodzakelijk waterstof te maken voor de productie van staal en kunstmest en de raffinage van aardolie. Fabrieken produceren daarom voor deze processen ieder jaar bijna negentig miljoen ton grijze waterstof door aardgas bij een hoge temperatuur te laten reageren met stoom. Helaas levert dit proces ieder jaar zo’n negenhonderd miljoen ton van het broeikasgas CO2 op. Dat is een forse bijdrage aan klimaatverandering.

    Het alternatief voor grijze waterstof is groene waterstof. We hebben het dan over waterstof die gemaakt wordt door groene stroom te gebruiken om water te splitsen in zuurstof en waterstof. Bij deze elektrolyse zijn geen fossiele brandstoffen betrokken, en daarom is groene waterstof klimaatneutraal. Het probleem is wel dat deze groene waterstof ongeveer drie tot vier keer zo duur is als grijze waterstof. Een ander nadeel: bij het omzetten van groene stroom naar groene waterstof gaat ongeveer 25 procent van de energie verloren. Gebruik je die groene waterstof dan ook nog een keer om weer groene stroom te maken, dan verlies je nog eens 25 procent van de aanwezige energie. Verder moeten er veel windturbines en zonnepanelen exclusief worden gebouwd voor de stroom die noodzakelijk is om groene waterstof te maken.

    Dit is het dilemma: grijze waterstof veroorzaakt grote CO2-emissies en groene waterstof is duur en inefficiënt. Het zou dan ook fantastisch zijn wanneer de noodzaak om waterstof te maken niet zou bestaan omdat we die waterstof domweg uit de aarde kunnen ophalen. En dat is nu precies wat een groeiend aantal onderzoeken aantoont: de aarde bevat wel degelijk grote voorraden ongebonden waterstof. Sterker nog, volgens onderzoek van de US Geological Survey opereren sommige ijzerrijke rotsformaties als ware machines die voortdurend nieuwe waterstof aanmaken. We noemen deze vorm nu ‘witte waterstof’ of ‘geologische waterstof’.
  8. Blumke 7 mei 2023 19:26
    Mali
    De Malinese ondernemer en politicus Aliou Diallo heeft volgens een artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Science al grote plannen met witte waterstof. Hij is de eigenaar van een grote lap grond in het Malinese dorp Bourakébougou waar al sinds 1986 een harde wind uit een 108 meter diep boorgat voor een waterput waait. In 2012 stelden experts van de Canadese oliemaatschappij Chapman Petroleum vast dat die wind voor 98 procent pure waterstof is. Diallo liet gedurende een aantal jaren een Ford-motor draaien die de waterstof als brandstof gebruikte. De motor joeg een generator aan die de stroom leverde voor een aantal lampen, een koelkast en een televisie. De enige emissie van de Ford-motor: water.

    Het nieuws over de waterstofbron in Mali, gepubliceerd in 2018 in de International Journal of Hydrogen Energy, baarde opzien in de wereld van de grote olie- en gasbedrijven, die bij hun booractiviteiten nooit waterstof op het spoor kwamen. Het veroorzaakte nog meer opwinding binnen een kleine groep van geologen die al jarenlang beweren dat, in tegenstelling tot wat iedereen denkt, de aardkost wel degelijk reservoirs aan ongebonden waterstof bevat. Ze geloven dat op grote diepten processen plaatsvinden waarbij door reacties bij hoge temperatuur en druk tussen water en ijzerhoudende gesteenten continu nieuwe waterstof ontstaat. Deze waterstof zoekt zijn weg omhoog door de aardkorst. Het kan dan ergens komen vast te zitten. Zo niet, dan ontsnapt het in de atmosfeer.

    Waarom bleef die witte waterstof zo lang een goed bewaard geheim? Chemicus Emily Yedinak bestudeerde deze vraag voor ARPA-e, een afdeling van het Amerikaanse ministerie van Defensie die zeer geavanceerd energie-onderzoek financiert. ‘Het is inderdaad vreemd, maar er bestaat al jarenlang een aanzienlijk aantal onderzoeksverslagen van aardwetenschappers die studie maken van ongebonden waterstof zoals bijvoorbeeld in Oman en in de mid-oceanische ruggen’, zegt Yedinak. ‘Die wetenschappers kijken vooral naar de rol die waterstof speelde bij het ontstaan van het leven op aarde, en niet vanuit een energieperspectief.’ Het gevolg was dat de energiewereld hun onderzoeken negeerde. Nu waterstof zich aandient als een oplossing voor de klimaatcrisis is die belangstelling er plotseling wel.

    Olie- en gasmaatschappijen hebben tienduizenden gaten in de aardkorst geboord. Hoe is het dan mogelijk dat ze bij al die boringen nooit op ongebonden waterstof zijn gestoten? ‘Ze zochten op de verkeerde plekken met de verkeerde middelen’, aldus Yedinak. ‘In de brongesteenten die aardolie of aardgas bevatten, zal ongebonden waterstof onmiddellijk reageren met koolstof of door bacteriën worden verwerkt tot methaan. De kans dat je in olie- of gasvelden vrije waterstof aantreft, is dus uiterst klein. Bovendien zal het aan je aandacht ontsnappen wanneer je er niet bewust naar zoekt.’ In de jaren vijftig van de vorige eeuw werden zowel in Oekraïne als in Australië putten geboord waaruit aanzienlijke hoeveelheden waterstof ontsnapte. Yedinak: ‘De boorders waren niet geïnteresseerd in waterstof maar in aardgas, en dus raakten hun rapporten over deze putten al gauw in de vergetelheid.’
    Witte waterstof is duurzaam
    In oktober vorig jaar publiceerde de U.S. Geological Survey een model waaruit blijkt dat de aarde misschien voldoende vrije waterstof bevat om voor de komende duizend jaar te voorzien in de mondiale vraag. Deze witte waterstof zou niet alleen een schone brandstof zijn, maar ook een hernieuwbare omdat de aarde continu nieuwe voorraden aanmaakt. Geoffrey Ellis, geoloog van de U.S. Geological Survey, gelooft dat de aarde ieder jaar aanzienlijk meer waterstof aanmaakt dan de negentig miljoen ton die de industrie jaarlijks produceert. Yedinak: ‘Als ook maar een procent van al die waterstof te winnen zou zijn, dan zou dat voor een hele lange tijd kunnen voorzien in de wereldbehoefte.’
    Volgens Yedinak ontstaat waterstof in de aardkorst door twee processen: serpentinisatie en radiolyse. Serpentinisatie is het proces waarbij water en ijzerhoudende mineralen (met name olivijn) bij hoge temperatuur en hoge druk met elkaar reageren. Het ijzer oxideert door zuurstof uit het water te stelen waardoor vrije waterstof achterblijft. Bij radiolyse wordt water gesplitst in zuurstof en waterstof wanneer zeer oude gesteenten radioactieve straling produceren. De U.S. Geological Survey suggereert dat het misschien ook mogelijk is dat een soort oer-waterstof ontsnapt uit de kern van de aarde en zich langs de randen van tektonische platen een weg omhoog werkt. Deze conclusie is echter zeer omstreden.
    Waar zit dan al die witte waterstof en hoe vinden we ze? Volgens Emily Yedinak doen serpentinisatie en radiolysereacties zich voor in gesteenten die behoren tot de precambrische continentale lithosfeer. Het goede nieuws: deze gesteenten vormen samen meer dan zeventig procent van het wereldwijde continentale korstoppervlak. Dat maakt het aannemelijk dat het in vrijwel alle delen van de wereld mogelijk is witte waterstof aan te boren. Yedinak: ‘Er moet dan in de eerste plaats gezocht worden naar een ijzerhoudend brongesteente en in de tweede plaats naar een cap, een formatie die verhindert dat de vrije waterstofmoleculen ontsnappen in de atmosfeer.’
    Sinds de wetenschappelijke publicatie in 2018 over het waterstofspuitende boorgat in Mali, zijn geologen en bedrijven naarstig aan het speuren naar plekken waar waterstof uit de aarde ontsnapt. Volgens Viacheslav Zgonnik, directeur van het Amerikaanse bedrijf Natural Hydrogen Energy, zijn er inmiddels honderden meldingen uit alle delen van de wereld, met uitzondering van Antarctica, waar waterstof via scheuren, barsten, vulkanen, geisers en geothermische bronnen uit de aarde komt. De meeste meldingen komen uit Oost-Europa, Rusland, de VS, IJsland, Afrika en Australië. In het Turkse Chimera ontsnapt volgens zeer oude documenten al 2.500 jaar een gas uit de aarde dat ooit werd gebruikt voor de eerste Olympische fakkel. Recente metingen laten zien dat dit gas 11,5 procent waterstof bevat.
  9. Blumke 7 mei 2023 19:26
    Wetenschappers kijken vooral naar de rol die waterstof speelde bij het ontstaan van het leven op aarde, en niet vanuit een energieperspectief

    Met name in Australië en de VS zijn nieuwe bedrijven, zogenaamde wild catters, al druk bezig met het boren naar de witte waterstof. Ze doen dit vooral op plaatsen waar water vanaf de oppervlakte kan doordringen in ijzerhoudende gesteenten die heter zijn dan 200 graden Celsius. In 2019 boorde het bedrijf Natural Hydrogen Energy de eerste Amerikaanse waterstofbron aan tussen de maisvelden van de staat Nebraska op een diepte van 3,4 kilometer. Het gas uit deze boorput zou voor 92 procent bestaan uit waterstof. In Australië wordt naar waterstof geboord met behulp van de bijna vergeten rapporten uit de jaren 1950. In Europa, waar de regelgeving voor mijnbouwactiviteiten een stuk strenger is dan in de VS en Australië, wil het bedrijf Helios Aragon in 2024 in de Spaanse Pyreneeën boren naar waterstof.
    Uit onderzoek van professor Alain Prinzhofer van het Institut de Physique du Globe de Paris, blijkt dat het gesteente dat de witte waterstof in het Malinese dorp Bourakébougou produceert een diameter heeft van ongeveer honderdvijftig kilometer. Het zou een vrijwel onuitputtelijke bron kunnen zijn van waterstof die, volgens de Malinese ondernemer Aliou Diallo, voor ongeveer een halve euro per kilo geproduceerd kan worden. De Europese Unie werkt inmiddels samen met een aantal Afrikaanse landen in het HyAfrica-project waarbinnen gezocht wordt naar andere waterstofbronnen die gebruikt kunnen worden om stroom te leveren aan Afrikaanse dorpen.
    Heeft het financieel zin?
    Uiteraard is het belangrijk te weten hoeveel het gaat kosten om de witte waterstof te winnen. De prijs van grijze waterstof ligt, wanneer we de schade aan het klimaat niet meerekenen, momenteel ergens tussen 0,5 tot 1,5 euro per kilo. Met name in Europa kan deze prijs hoger oplopen wanneer het aardgas duurder wordt, zoals na de Russische inval in Oekraïne. Het maken van een kilo groene waterstof met de elektrolyse van water is al gauw twee tot vier keer zo duur. De EU hoopt dat door de ontwikkeling van nieuwe elektrolyseapparatuur de kostprijs zal dalen naar 1,80 euro per kilo. Het Amerikaanse ministerie van Energie heeft zich ten doel gesteld om, door middel van het susidiëren van onderzoek, de prijs van groene waterstof voor 2030 met tachtig procent te verminderen tot één dollar (euro) per kilo.
    Volgens de berekeningen van Alain Prinzhofer bevat het Malinese veld zeker zestig miljard kubieke meter waterstof. Hij berekende dat het winnen van deze waterstof ongeveer 0,50 euro per kilo zou kosten. Mocht dat zo zijn, dan is deze witte waterstof aanzienlijk goedkoper dan grijze of groene waterstof. Momenteel is de put in Mali de enige bron in de wereld die constant een gas levert met een zeer hoge concentratie aan waterstof. Misschien zal het bij andere bronnen moeilijker en duurder zijn om witte waterstof te winnen. Zelfs al zou de kostprijs per kilo rond de twee euro schommelen, dan zou dit nog steeds een enorme opsteker zijn voor de route naar een koolstofvrije economie. Wanneer de wereld op grote schaal over witte waterstof kan beschikken, dan hoeven er immers veel minder zonnepanelen en windturbines te worden gebouwd die schone stroom leveren om groene waterstof te kunnen maken.

    Bron: EOS wetenschap insider nieuwsbrief dd 06.05.2023
278 Posts
Pagina: «« 1 ... 3 4 5 6 7 ... 14 »» | Laatste |Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.