Rente als rugwind

In mijn vorige column had ik het over de hausse van de angst. Veel beleggers lijken de rally in cyclische aandelen gemist te hebben en kopen met knikkende knieën aandelen van staalbedrijven, banken en verzekeraars.

Tegenvallende berichten in de staalsector zorgden in de afgelopen dagen weer voor lagere beurskoersen in die hoek. Maar het einde van het derde kwartaal komt met flinke stappen dichterbij en dus willen beleggers portefeuilles laten zien waar vooral de aandelen in zitten die hot zijn.

Ons gezonde verstand heeft het momenteel lastig met die hoge beurskoersen. Maar omdat de beurs altijd gelijk heeft, moeten we over onze eigen schaduw heen stappen en gaan bedenken wat waarom die beurskoersen hoog zijn. In de laatste weken is ons nogmaals duidelijk gemaakt dat de officiële Amerikaanse rentestanden extreem laag zullen blijven.

Gisteravond noemde een Fed-gouverneur de Amerikaanse economie nog ronduit zwak. Daar zal nog minimaal tot de zomer van 2015 het officiële rentetarief tussen de 0% en 0,25% liggen. Zes maanden terug hielden beleggers rekening met extreem lage rentestanden tot eind 2013. Beleggers moeten dus gaan overwegen in aandelen te stappen.

Aan de beurt
De defensieve, goede geleide en internationaal opererende bedrijven, die ook nog eens een goed dividend uitkeren, zijn als eerste aan de beurt om gekocht te worden. Maar wat als dat eerste rondje van aankopen al is geweest en beleggers in de verte hoop zien gloren? Zijn dan de cyclische aandelen aan de beurt?

In Europa lijken wij voorlopig ook niet te hoeven rekenen op oplopende  rentetarieven. Onze eigen Klaas Knot, de president van De Nederlandse Bank, waarschuwde dat de rente in Europa langdurig laag zal blijven. Knot wilde de pensioenfondsen waarschuwen voor de effecten op de dekkingsgraad, maar liet beleggers ook weten dat er even niets te halen valt op de rentemarkt en dat zij op zoek moeten naar alternatieven?

Klaas Knot weet dat de lage rente nodig is om de economie te stimuleren. Maar wat Klaas en zijn collega’s in Frankfurt vergeten,  is dat er een moment komt dat agressief ingestelde beleggers gestimuleerd worden om te gaan speculeren op het moment dat de bedrijfswinsten weer gaan oplopen door de steun van de centrale banken.

Rugwind
Dat er ergens tussen nu en 2015 een economisch herstel gaat optreden, zeker nu de ECB ook bereid is kortlopende staatsobligaties te kopen, is aannemelijk. Maar het is niet alleen de ECB die stimuleert. Vergeleken met de Fed zijn de bankiers van de ECB nog kwajongens. In de VS is alles groter en misschien ook wel beter, waardoor het vliegwiel daar eerder op gang komt.

Maar naast de centrale banken van Europa en de VS hebben ook andere centrale banken van belangrijke economieën de nodige stimuli in gang gezet. Vanmorgen kondigde de Bank of Japan nog een forse vergroting van zijn opkoopprogramma (kwantitatieve verruiming) aan. Met deze kennis moeten we het gezonde verstand even de ruimte geven om deze laatste ontwikkelingen te verwerken.

Hoe lang zal het duren voordat u het ook aannemelijk vindt dat de economie in de komende drie jaar de wind weer in de rug zal krijgen? Natuurlijk realiseer ik mij dat er steeds meer lucht in het financiële systeem wordt geblazen door centrale banken.

Maar hoe willen we anders rugwind creëren? Steeds meer professionele beleggers realiseren zich dat het misschien wel heel onverstandig is om tegen deze verwachting in te gokken en dat het misschien wel juist verstandiger is om wat cyclische aandelen in de portefeuille op te nemen.

Actief verstand
Het zijn dus met name de extreem lage rentestanden die beleggers dwingen om minstens wat cyclische aandelen aan te schaffen. Cyclische aandelen waren van oudsher vaak staalbedrijven en chemiebedrijven, maar tegenwoordig horen daar ook gewoon verzekeraars en vooral banken bij. Voor bouwondernemingen geldt natuurlijk ook dat het cyclische bedrijven zijn, maar ook daar kan met dank aan de centrale banken weer wat hoop gaan gloren.

DSM, waarvan de koers de laatste maanden onder druk stond, zou kunnen profiteren van de hang naar cyclische aandelen, terwijl ik DSM eigenlijk een prachtige duurzame groeier vind. Het zijn dus die extreem lage rentestanden die beleggers in beweging zetten om hun vermogen op een plek te parkeren waar het een goede kans heeft om te renderen. Maar wat als je een bedrijf bent dat de hele wereld heeft veroverd en tientallen miljarden in kas hebt die niets opleveren?

Dan denk ik dat zo’n bedrijf een bank kan gaan oprichten waarmee het klanten helpt om tegen een aantrekkelijke rente toch zo’n stukje technologie te kunnen kopen. Die bank zou zo maar eens iBank kunnen gaan heten en zou zo maar die koers van Apple onderweg weer een steuntje kunnen gaan geven. Leuk he, zo’n lage rente! Wordt het gezonde verstand heel actief van.

De auteur bezit geen aandelen van genoemde bedrijven, relaties van Antaurus hebben wel posities in één of meer van de genoemde bedrijven.