5 IEX-columnisten over de afgelopen 25 jaar: ‘Ik was blij dat mijn oma het niet mee hoefde te maken’

Het klinkt zo glamoureus: columns schrijven op een veel gelezen platform. Maar toen Lukas Daalder daarmee begon bij IEX, begin deze eeuw, kreeg hij direct na publicatie van zijn eerste column al een boze mail. En niet van zomaar een lezer.

’Hij was akomstig van de man die destijds informeel de leiding had bij IEX,’ vertelt Daalder. ‘Hij fakkelde mijn column, die over de Fed ging, volledig af. De strekking van zijn betoog was: wie is de pipo die deze treurige column heeft geschreven?’

De afzender bleek Michael Kraland, een van de grondleggers van IEX en niet gekend in Daalders komst. ‘Daar was hij behoorlijk gepikeerd over,’ aldus Daalder. De geschiedenis herhaalde zich toen Marcel Tak rond dezelfde tijd als columnist startte.

Ook daarover was Kraland niet geraadpleegd. ‘Hij was not amused en deed uiterst koeltjes,’ herinnert Tak zich. Gelukkig eindigde de koude douche die beide heren ontvingen wel redelijk snel. Daalder werd ‘op audiëntie naar Parijs gestuurd, waar Kraland woonde,’ vertelt hij. ‘Mijn tweede column vond hij daarna briljant.’

En Tak? Die kreeg een zeer vriendelijk mailtje van Kraland nadat hij opgeschreven had dat het een goed idee zou zijn als de ECB op Mars zou gaan resideren.

‘Die column kwam voort uit mijn ergernis over Wim Duisenberg, destijds de eerste ECB-voorzitter. Hij deed in mijn ogen niets en verhoogde bijvoorbeeld de rente niet,’ legt Tak uit. ‘Wonend op Mars zou dat niet meer uitmaken, redeneerde ik. Na die column ging het doek alsnog voor me open bij Kraland.’

Dit alles klinkt misschien nogal heftig, maar wie bij IEX heeft gewerkt, weet: daar liepen (en lopen) nogal wat markante, uitgesproken karakters rond.