Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee
Van beleggers
voor beleggers
desktop iconMarkt Monitor

De aan(deel)houder wint

Veel, misschien wel de meeste beleggers zullen aandelen kopen met de wens ze weer zo snel mogelijk te verkopen. Met winst natuurlijk. Ik schreef daarover in mijn allereerste column voor IEX, eind 2000.

Er is niets mis met deze wijze van beleggen, hoewel je je kan afvragen in hoeverre een buy and hold-strategie op lange termijn niet meer rendement of in ieder geval meer rust oplevert. Maar goed, elke belegger moet handelen zoals hij denkt dat het best is.

Het lijkt er op dat "Europa" een andere mening is toegedaan. Nou ja, voorlopig betreft het een meerderheid van het Legal Affairs Committee van het Europees parlement.

Wat wil deze commissie?

De financiële crisis werd mede veroorzaakt door de desinteresse of zelfs contraproductieve houding van aandeelhouders. Kortetermijnwinstbejag voert de boventoon en daar moet een eind aan gemaakt worden.

Dat is niet alleen een politiek standpunt vanuit de EU-burelen, maar werd recentelijk ook geventileerd door Larry Find, CEO van vermogensbeheerder BlackRock, in een brief aan bedrijven die deel uitmaken van de S&P 500.

Loyale aandeelhouders beloond

De oplossing voor het gesignaleerde probleem is wel typisch Brussels: wet- en regelgeving. Zo stelt de commissie voor aandeelhouders (meer) inspraak te geven in de beloning van bestuurders van de onderneming.

Daarnaast zou geregeld moeten worden dat loyale aandeelhouders, extra rechten dan wel een extra beloningen moeten krijgen. Te denken valt aan een loyaliteitsdividend voor aandeelhouders die langer dan twee jaar hun belang in het bedrijf hebben aangehouden.

DSM was een kleine tien jaar geleden voornemens een dergelijk dividend aan zijn loyale aandeelhouders uit te keren. Er kwam veel discussie, maar uiteindelijk zag het bedrijf af van introductie ervan.

Dubbel stemrecht?

Een andere manier om aandeelhouders die hun positie langdurig aanhouden te belonen, is hen extra, bijvoorbeeld dubbel, stemrecht te geven. In Frankrijk schijnt dat als verplichtend principe via wetgeving per maart 2016 ingevoerd te worden, hoewel aandeelhouders die dubbele stem met een tweederde meerderheid kunnen tegenhouden.

Interessant deze regel. Want loyale aandeelhouders zullen als groep nooit dubbel stemrecht verkrijgen. Naarmate meer aandeelhouders loyaal zijn, in het extreme geval hebben alle aandeelhouders langer dan twee jaar hun aandelen in bezit, heeft iedereen weer evenveel stemrecht...

Er is veel discussie over het effect van de beloning van loyale aandeelhouders. Ik ga echter een stap terug en vraag me af of het op zichzelf wel zin heeft loyale aandeelhouders te verwennen.

  • Wat is hun positieve bijdrage aan het de prestatie van de onderneming?
  • Waarom is het gunstig als een aandeelhouder zijn bezit langdurig aanhoudt?

Ongeloofwaardige argumenten

Ik zie helemaal niet de maatschappelijke voordelen. Aandeelhouders die langdurig aan een onderneming verbonden zijn, zouden een beter commitment hebben en veel minder gericht zijn op het kortetermijnbelang. Ik vind het ongeloofwaardige argumenten.

Ten eerste is er op zichzelf niets op tegen (ook) kortetermijnbelangen in de gaten te houden. Juist in een snel veranderende economische omgeving kan de volledige focus op het langetermijnbelang ertoe bijdragen dat op korte termijn het bedrijf kopje onder gaat, ondanks alle goede bedoelingen.

Natuurlijk zal er een groep aandeelhouders zijn die op onverantwoorde wijze het kortetermijnbelang wil nastreven. Maar zal deze groep zich laten tegenhouden door een procentje meer (dividend)rendement of wat meer stemrecht? Daar geloof ik niets van.

Goed bestuur?

Dit soort wetgeving gaat van de gedachte uit dat als je alles maar goed regelt, het vanzelf wel in orde komt. Brussel, of in het algemeen de overheid, kan precies bepalen welk belang, korte of lange termijn, vanuit wetgeving gediend moet worden.

Zo werkt het naar mijn idee niet. Het beste wat een onderneming kan overkomen is een goede bestuurder, die afhankelijk van de omstandigheden verschillende belangen goed tegen elkaar afweegt. Als (langetermijn)aandeelhouders goede bestuurders zouden zijn geweest, zaten ze wel aan de andere kant van de tafel tijdens de AVA's!

Goede bestuurders zijn van het grootste belang, en daarmee kom ik op het tweede punt dat de commissie aan de orde brengt: de bestuursbeloning. De wens om aandeelhouders meer invloed te geven op de bestuursbeloning vind ik op zichzelf goed.

Wel meer invloed

Uiteindelijk worden beloningen, zeker als het om winstgerelateerde uitkeringen zoals bonussen gaat, op kosten van de aandeelhouders gefinancierd. Het lijkt me niet meer dan logisch dat aandeelhouders daar meer invloed op krijgen.

Dan wordt wellicht ook de genante vertoning rond de topman van Unilever voorkomen. Volgens de bestuursvoorzitter Paul Polman van het voedingsmiddelenconcern verdient hij zelf te veel. Polman schaamt zich soms dat hij zoveel verdient.

Het minste wat hij kan doen, zo stelt hij zelf, is goede dingen met zijn geld doen. Wat een goedkope opmerkingen!

Iedereen blij

Volgens mij is er een makkelijke weg zijn salaris nar het door hem gewenste niveau te brengen. Een verzoek aan de Raad van Commissarissen tot het sterk verlagen van zijn loon naar een fatsoenlijk niveau lijkt toch niet al te veel moeite.

Op de eerstvolgende AVA van Unilever ligt hier een mooie taak voor alle aandeelhouders. Zij hebben nu nog te weinig mogelijkheden ongewenste loonsverhogingen tegen te gaan, gewenste loonverlagingen zullen aandeelhouders natuurlijk makkelijk kunnen sanctioneren.

Het zou een geschiedenisschrijvende actie zijn met alleen maar winnaars: Brussel blij, aandeelhouders blij en Polman blij.


Marcel Tak is zelfstandig beleggingsadviseur en oprichter/beheerder van het Bufferfund. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.

Meld u aan voor de dagelijkse Beursupdate

Dagelijks een update van het laatste beursnieuws en beleggingskansen in uw mailbox!

 
Marcel Tak

Auteur:

Marcel Tak is dé special product-specialist van IEX en IEXProfs, maar schrijft ook graag over rente, obligatiemarkt en toezicht als hij zich daartoe geroepen voelt. "De financiële sector is in belangrijke mate bezig met het verplaatsen van lucht. De werkelijke toegevoegd waarde is beperkt. In mijn columns wil ik r...

Recente artikelen van Marcel Tak

  1. Van pindakaas tot bitcoin
  2. AFM: Meer verbiedend dan bindend
  3. Turbo: hoge hefboom in de ban?

Reacties

5 Posts
| Omlaag ↓
  1. forum rang 4 theo1 28 mei 2015 13:02
    In Frankrijk schijnt dat als verplichtend principe via wetgeving per maart 2016 ingevoerd te worden, hoewel aandeelhouders die dubbele stem met een tweederde meerderheid kunnen tegenhouden.

    Dat is zo, maar in Frankrijk is dit vooral een trucje om de invloed van de staat te verhogen. Door het dubbele stemrecht kan de staat meer invloed hebben in bedrijven zonder er meer kapitaal in te hoeven steken. Aangezien de Franse staat blut is, komen ze met dit soort trucs aan. Het heeft dus niks te maken met goed bedrijfsbestuur en alles met politieke bemoeizucht.
  2. [verwijderd] 28 mei 2015 18:33
    Marcel Tak for president!

    Slechts een kanttekening in de marge over het uitgangspunt in het zeer leeswaardige vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan eerste artikel "Pindakaas en de financiële markten" van de auteur

    “Geniet u dagelijks van de opgebouwde positie in het betreffende fonds en kunnen de koersontwikkelingen nadien u niet meer van de wijs brengen? Nee, als koper van de aandelen van Unilever wilt u maar een ding: verkopen. En liefst zo snel mogelijk. Tegen een zo hoog mogelijke koers. Het kopen van aandelen is een noodzakelijk kwaad, maar moet nu eenmaal om mogelijke winsten te kunnen bereiken.”

    In de context van het artikel geheel duidelijk, maar in de context van het hier een nu, dus na het boek

    “Dit kan niet waar zijn”

    van Joris Luyendijk over het foute dna van instellingen in het bank- en verzekeringswezen met hun kleine lettertjes, computers die met een flitshandel dingen doen die de mens nog nooit heeft gedaan en waarvan niemand op sommige momenten weet waar de computer mee bezig is, zodat het enige wat rest is de stekker uit de computer te trekken om crashes te voorkomen, en wat hier aan te doen, mogelijk met een iets andere invalshoek:

    wil ik als belegger met de ballen verstand van de markten wel verkopen,

    is het doel niet dat ik een positief rendement wil behalen zonder garanties voor in het verleden behaalde resultaten,

    te bereiken met een goed leven, wat over aandelen werd verteld,

    bepaal uw strategie voor de korte of lange termijn, dus bijvoorbeeld de buy and hold koopt u nu maar voor de lange termijn een mix van gespreide aandelen, en je hebt er eigenlijk geen omkijken meer naar, ga dus niet bij ieder krantenbericht iets anders doen strategie,

    of met een goede nachtrust, wat over obligaties werd verteld, omdat je daar beter van kan slapen.

    Dus met een iets andere invalshoek is het eigenlijk een simpel probleempje: iedere belegger die wil verkopen, zou op een normale rustige dag zonder enige paniek hetgeen wat hij of zij wil verkopen gewoon moeten verkopen, en dan zoeken ze het met hun foute dna en overige flitsende toestanden met het naar binnen harken van bonussen e.d. verder maar uit.

    Je zou dan kunnen verwachten dat er hierna vanzelf een stabiel systeem zonder fout dna van de bankeninstellingen komt bovendrijven waar de beleggers op de korte en lange termijn met te overziene risico’s voor een bepaalde horizon wel goed van kunnen leven en slapen, zoals dit in Nederland in de tijd van de VOC ook toevallig met een systeem van handel in aandelen kwam bovendrijven,

    maar misschien is dat niet zo, en vinden beleggers het juist prettig om op de een of andere manier een gokje op de beursen te wagen of daar met kennis van zaken rendementen waar je u van zegt behalen bezig zijn, met welk systeem zij dan ook goed kunnen leven en slapen.

    @theo1 Dat is kennelijk het systeem in een notendop: eerst is er het systeem waar kooplieden hun transparante waren met de wet van vraag en aanbod op een markt aanbieden, en dan zoveel eeuwen later gaat men nog zelden naar de markt, maar zit iedereen naar een beeldscherm te kijken met regel zus en regel zo, waardoor niemand in het oerwoud nog de bomen met bananen ziet staan,

    maar bijna iedereen in de eurozone en daarbuiten in afleveringen van dubieuze debiteuren/dubieuze crediteuren voor een mogelijke vrije val van de euro wegens teveel schulden en een gebrek aan vertrouwen als gevolg van een muntunie zonder politieke afspraken maar met vele op eurozone niveau te herstellen weeffouten

    al dan niet in naam van de vrijheid van een permanent met artikel 1 van de Grondwet strijdige, permanent verontwaardigd verongelijkt zondebokken in een zondebokken lynchende cultuur scorende eenmanssekte na o.m. twee door westerse koloniale mogendheden begonnen zinloos bloedvergietende wereldoorlogen in een mondiaal (sub)urbanisatieproces zich er iets bij voor kan stellen dat het een trucje is dat in een ivoren toren ter bescherming van de eigen belangen verzonnen is, wat een helder beeld over de vrije markt teweeg brengt:

    een marktplaats, en daaromheen een verzameling van ivoren torens die de marktplaats met hun ivoren toren regeltjes bestieren.

  3. Lu. 29 mei 2015 08:42
    "Juist in een snel veranderende economische omgeving kan de volledige focus op het langetermijnbelang ertoe bijdragen dat op korte termijn het bedrijf kopje onder gaat, ..."
    Als een bedrijf op korte termijn kopje onder gaat, heeft men zich blijkbaar niet (of verkeerd) op het lange-termijnbelang gefocust.
    Verder verrassend dat marcel Tak zich min of meer ontpopt als anarchist: "De oplossing voor het gesignaleerde probleem is wel typisch Brussels: wet- en regelgeving".
5 Posts
|Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.