Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee
IEX 25 jaar desktop iconMarkt Monitor

Bank maakt meer kapot dan je lief is

Het chagrijn straalde er al weken vanaf. De gevallen oranjesterren reageerden als door een wespenkolonie gestoken op elke kritische vraag van journalisten. Het zat niet goed in het team van de vice wereldkampioenen en dat vertaalde zich een wanprestatie van formaat.

Humeurig zijn ze ook in Utrecht. In deze plaats, landelijk vooral bekend vanwege de met regelmaat door NS en Prorail georganiseerde drukbezochte wissel-, sein- en treinstoringevenementen, zetelt Rabobank. Is de bank kwaad op Moody’s? Het Amerikaanse ratingbureau bestond het onze nationale trots met maar liefst twee stappen af te waarderen.

Geen triple A-rating meer, maar daar was de voormalige plattelandsbank al aan gewend. S&P ontnam ze die status al enige tijd geleden. Ook de markt nam de downgrade voor kennisgeving aan. Het aardigst is dat te zien aan de Contingent Notes die Rabobank in 2010 heeft aangegeven. De coupon is 6,875% en de aflossing in 2020.

Geïrriteerd over politiek
Met een koers van 98% ligt het effectieve rendement net iets boven de 7%. Hoog, maar de obligaties kennen dan ook een belangrijk risico element. Als de solvabiliteit van Rabobank onder de 7% daalt, worden de obligaties op 25% van de nominale waarde afgelost. De belegger in deze notes moet dus groot vertrouwen hebben dat de financiële gezondheid van Rabobank tot 2020 in takt blijft.

Dat vertrouwen is ongeschonden na de actuele afwaardering. De koers van de obligatie is de afgelopen weken zelfs enkele punten gestegen. Nee, Rabobank is geïrriteerd over de politiek. De heffing van de bankenbelasting hakt er flink in. De bank moet jaarlijks 200 miljoen ophoesten als straf voor het wanbeleid van de collega banken. Dat bedrag is een derde van de totale opbrengst.

Daarnaast heeft de politiek het deposito garantiestelsel gedurende de kredietcrisis ineens gewijzigd. Wie draait voor de kosten op? Precies, de sterke banken zoals Rabo, die als vangnet optreden voor de concurrenten die het niet zo nauw nemen met de risico’s.

Belang bij bankensysteem
Ik kan mij de onlustgevoelens van Rabobank goed voorstellen. Het afschuiven van de kosten is een sterk staaltje van de goeden die onder de kwaden lijden. Het is natuurlijk vreemd dat een financieel zwakke bank een relatief hoge rente op zijn spaarrekening kan bieden onder de paraplu van een sterkere broeder. Aan de andere kant heeft de sterke bank er ook belang bij dat het bankensysteem als geheel blijft draaien.

Ook Rabobank heeft er baat bij dat het publiek vertrouwen houdt dat het spaargeld niet zomaar verloren kan gaan. De oplossing voor dit dilemma lijkt mij eenvoudig. Houdt het deposito garantiestelsel in stand, maar stel daarvoor één gelijke rente vast. Zwakke banken kunnen dan niet concurreren met een hoge rente. En willen zij toch een hogere rente betalen, dan doen zij dat maar via spaarrekening buiten het garantiestelsel om. Probleem opgelost.

Een ander belangrijk onderwerp in de bankensector, en ik verwacht daarover geen gemopper in Utrecht, is de door de Europese Commissie voorgestelde bail-in procedure bij staatssteun aan bijna failliete banken. Tot nu toe ging de redding van deze banken door de overheid in bijna alle gevallen voorbij aan de obligatiehouders. De aandeelhouders waren (terecht) de klos, maar de obligaties werden netjes afbetaald. De steun werd volledig gefinancierd door de belastingbetaler.

Niet wachten tot 2018
Een zeer ongewenste situatie. In de toekomst zal dat (waarschijnlijk) anders gaan. Als een bank failliet dreigt te gaan, moet de obligatiehouders in de toekomst gaan meebetalen in de vorm van conversie van obligaties in aandelenkapitaal. De voordelen zijn groot. De belastingbetaler wordt nu zoveel als mogelijk ontzien en de kosten komen te liggen daar waar ze thuishoren: bij alle stakeholders van de bank in kwestie.

Een ander voordeel is de obligatiebeleggers kritischer worden en daarmee de bank zullen dwingen een open en verantwoord risicobeleid te voeren. Het is natuurlijk belachelijk dat bij het faillissement van elk willekeurig bedrijf de obligatiehouders (deels) op hun positie moeten afschrijven, terwijl dat voor bankobligaties niet zou gelden. Kortom, snel invoeren deze bail-in regel en niet wachten tot 2018, zoals wordt geopperd. Want wachten en uitstellen is al te lang de core business van de Europese Unie.


Marcel Tak is zelfstandig beleggingsadviseur en oprichter/beheerder van het Bufferfund. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.

Meld u aan voor de dagelijkse Beursupdate

Dagelijks een update van het laatste beursnieuws en beleggingskansen in uw mailbox!

 
Marcel Tak

Auteur:

Marcel Tak is dé special product-specialist van IEX en IEXProfs, maar schrijft ook graag over rente, obligatiemarkt en toezicht als hij zich daartoe geroepen voelt. "De financiële sector is in belangrijke mate bezig met het verplaatsen van lucht. De werkelijke toegevoegd waarde is beperkt. In mijn columns wil ik r...

Recente artikelen van Marcel Tak

  1. Van pindakaas tot bitcoin
  2. AFM: Meer verbiedend dan bindend
  3. Turbo: hoge hefboom in de ban?

Reacties

10 Posts
| Omlaag ↓
  1. [verwijderd] 20 juni 2012 15:36
    het is sowiezo een schande dat burgers moeten opdraaien voor beschermimg obli houders, dus inderdaad snel invoeren die bail-in.
    en als we toch bezig zijn tuig dan direct een verzekeringsmij op die macht heeft banken over te nemen en tegoeden te verzekeren tegen premie van de banken, dan mag rabo als ze zo goed zijn een ietsje lagere premie betalen, naar amerikaans model FDIC.
  2. [verwijderd] 20 juni 2012 16:20
    Al dat overheidsingrijpen heeft dus een ook neveneffecten, zoals altijd. Beter is het om het depositogarantiestelsel compleet af te schaffen. Dan is er 1 zeer effectieve toezichthouder: de consument als klant van de bank... tot het vertrouwen op is. Nooit een bailout meer nodig: de bank gaat gewoon failliet bij wanbeleid. Precies wat de vrije markt voorschrijft.
  3. forum rang 4 theo1 20 juni 2012 17:04
    quote:

    motorhead schreef op 20 juni 2012 16:20:

    Al dat overheidsingrijpen heeft dus een ook neveneffecten, zoals altijd. Beter is het om het depositogarantiestelsel compleet af te schaffen. Dan is er 1 zeer effectieve toezichthouder: de consument als klant van de bank... tot het vertrouwen op is. Nooit een bailout meer nodig: de bank gaat gewoon failliet bij wanbeleid. Precies wat de vrije markt voorschrijft.
    Dat lijkt me niet zo handig. Het depositogarantiestelsel is er niet voor niks. Zonder garantiestelsel veroordeel je iedereen tot het voortdurend in de gaten houden van de gezondheid van zijn bank. Dat is niet simpel. De meeste mensen zijn niet zo goed in het lezen van een balans, en bij banken is dat helemaal moeilijk. Bovendien krijg je op die manier steeds bij de minste twijfel een bankrun omdat iedereen steeds het risico loopt alles kwijt te raken als hij er te laat bij is. Een verzekeringsmodel als de FDIC lijkt me inderdaad een veel beter idee.
  4. [verwijderd] 21 juni 2012 08:18
    Bail-in Obligatiehouders: Wat zijn de (mogelijke) gevolgen voor de bestaande obligaties, die niet achtergesteld zijn en die (zeer) lang lopen? Zoals b.v. 6% SNS 2005-35 (koers 60%) of perp. obl. Aegon 1995 (koers 49.85%)? De spelregels worden te makkelijk veranderd en goede informatie is moeilijk te vinden.
  5. [verwijderd] 21 juni 2012 14:10
    Belachelijk. Obligatiehouders hebben een lening verstrekt aan de bank. Hoezo moeten die worden aangepakt, ze hebben alleen geld uitgeleend, zijn geen eigenaar van de bank. Andersom, als ik een lening bij diezelfde bank heb en de bank gaat failliet, mag ik dan ook mijn lening grootendeels afschrijven ?
10 Posts
|Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.