Ontvang nu dagelijks onze kooptips!

word abonnee
Van beleggers
voor beleggers
desktop iconMarkt Monitor

Koffiekamer« Terug naar discussie overzicht

Extase

43 Posts
Pagina: 1 2 3 »» | Laatste | Omlaag ↓
  1. [verwijderd] 17 november 2008 00:18
    De week voor de afgelopen week was er voor mij eentje die ik nog lang heugen zal. Niet omdat ik voor het eerst sinds tijden voor een wat langer gerichte tijd long ging, wel omdat ik iets meemaakte dat zonder problemen een passage zou kunnen zijn in de het boek van auteur HJ Smienk. In de Koffiekamer beter bekend onder het alias Billy W Williams.

    Op zondagavond 2 november vertrok ik met mijn vrachtwaggel in de richting van Italie en dat het weekend erbij in zou zitten, was reeds toen duidelijk. Tien adressen te lossen waaronder drie in Reggio di Calabria. Aan de spreiding van de drie adressen te zien werd me duidelijk dat ik de gehele provincie zou zien en met een beetje geluk zou ik zelfs een restaurantje kunnen pikken die donderdag in het Calabrese San Luca. Indien u 1 poging onderneemt om dat plaatsje op te googlen, weet u meteen waarom zo'n plaatsje uitnodigt om te gaan eten. Maar goed het was pas zondag en ook Obama moest nog gekozen worden.

    De week verliep voorspoedig en ook de de keuze van het Amerikaanse volk viel te prijzen. De eerste gekleurde president in de VS uit de geschiedenis. Hier in Europa zijn we duidelijk nog niet zo ver aangezien we ons hier afvragen of een ingeburgerde halve Marokkaan burgemeester mag worden van Rotterdam. Maar goed. de Amerikanen lopen traditioneel wat verder voorop, niet alleen in het veroorzaken van financiele problemen dus. In de VS dus al een zwarte president: Als u een volgend keer in Rome bent dan moet eens eens opletten wie voorin en wie achterin de bus zitten. Niet gedwongen hoor...spontaan. Wat ik me tussen twee haakjes afvraag: Zouden de Amerikanen de Europese cultuur ook een achterlijke cultuur vinden vanwege het feit dat wij een paar jaar achterlopen op hen? Ja u hoeft niet te antwoorden hoor, liever niet eigenlijk.

    Goed terug naar Italie. Omdat een adresje rond Rome een beetje tegenviel, kon ik naar een avondje San Luca fluiten. Helaas, want ik had me er echt op verheugd. Je staat tenslotte nergens veiliger dan daar want het volk dat van daaruit de wereld dicteert is traditioneel zuinig op de werkmens. Alstie maar luistert. Nou en luisteren dat kan Meneer de Groot wel hoor. De bewuste donderdagavond parkeerde ik mijntruck als een woning aan de westkust van de provincie en at ik mijn buikje opnieuw rond om vervolgens de volgende ochtend naar Benestare te rijden. Benestare, een buurgemeente van San Luca. Het adres: Scopacasa Antonio, Contrada Fego 16, Benestare. Tom2 wist het niet dus werd ik gedwongen om het op de ouderwetse manier te doen. Een vraagje dus voor het plaatselijke barretje en nadat de man een paar keer met zijn ogen geknipperd had, gebood hij me het aan "lui" te vragen, wijzend naar de man in een Fiat Punto. Vol goede moed stapte ik op de man af en stelde ik mijn vraag. Volgens de man was het onmogelijk dat ik daar iets moest lossen omdat er alleen maar een paar huizen stonden en zeker geen bedrijven. Maar ja, ik zal er toch heen moeten. De man begreep mijn eigenwijsheid en zei me hem te volgen omdat hij ook aan die weg woonde. Met enige argwaan -bang om me vast te rijden- besloot ik hem te volgen maar reeds toen we de bewuste landweg met overhangende bomen inreden, kreeg ik spijt van mijn actie. Nu ook maar volhouden ook.

    Na twee haarspeldbochten en 36 schurende takken van vooral olijfbomen, was ik de man kwijt. Ja ik was op de Cotrada Fego maar die was lang en liep uiteindelijk via de zuidkant de berg op in de richting van het centrum van Benestare. Gedurende tocht bleef ik naar plaatsen zoeken om later eventueel te kunnen keren, maar tevergeefs. Ik moest verder. Uiteindelijk na een kilometer of drie kwam ik een paar huizen tegen en besloot ik een tegenligger aan te houden. "Pardon meneer, weet u waar Antono Scopacasa woont?" De man aarzelde geen moment en zei me dat ik vlakbij was maar dat ik het op het aankomende kruispuntje nog maar eens moest vragen. Dat deed ik en pikte het eerste huisje links na het kruispuntje eruit. Het was nummer elf en op het naambordje stond de naam "Scopacasa" Ik belde aan en nb dezelfde man, die van de Punto, kwam naar buiten lopen. Mijn verbazing vanwege zijn achternaam was dermate groot dat ik eigenlijk meteen vroeg of het geen familie van hem was en of hij het echt niet wist. De beste man sloeg nu helemaal dicht en kon me niet verder helpen. Opnieuw verder gevraagd maar alle pogingen zonder succes. Ik belde mijn werkgever op dat deze missie heilloos was. Mijn planner zei me toe met de afzender te bellen en daarna wat van zich te laten horen.

    Ik besloot vast verder te denken en zag in een aankomend klein vrachtwaggeltje de mogelijkheid hem aan te houden en hem te vragen of ik ergens keren kon. Het kruispuntje waar ik stond was daarvoor veel te klein. Ja hoor "Sopra" zei de man. "Meneer weet u dan toevallig ook waar Antoon Veeghuis woont?" Ook dat wist de man: "Zie je dat huis daar rechts van de weg met die witte Punto voor de deur? Nou daar woont hij" Ik reed een paar honderd meter verder en aangekomen bij het huis zag ik vooral veel dichtgespijkerde ramen. Ik rammelde wat aan het hek van nummer 25 -geen nummer 16 dus- en vanuit de bovenverdieping klonk het geluid van een vrouw. Wie ik was en wat ik kwam doen.... Het verhaal uitgelegd en Antonio was inderdaad haar man. "Mag ik even zien wat je hebt?" Ik klom achterin de trailer en maakte de pallet open. Wat chemicalien en twee ogenschijnlijk van hardboard gelijkende centrifuges. Ik pakte een fles tevoorschijn en de vrouw zei me dat ze dat spul wel wilde hebben "Maar ik teken niks" zo maakte ze ook duidelijk. Het werd haar duidelijk dat ze dan niets kreeg. Iedereen kan wel zeggen dat ze met Antonio getrouwd is, bovendien woonde ze niet op 16 maar op 25. "Haal uw man maar" verzocht ik haar vriendelijk. Na veel mitsen en maren zou ze haar man proberen te pakken te krijgen. Het was inmiddels half tien en ook mijn planner had nog geen nieuws van de afzender. Plots kwam daar Antonio aanrijden. In gezelschap twee jonge goedgeklede kerels. De man stelde zich voor als Antonio en hij zou me wel even lossen. "En u tekent ook meneer?" Ook hij wilde dus niet tekenen. De man en de vrouw maakten vervolgens ruzie en de vrouw verzekerde mij dat er niet getekend werd omdat ze anders in de handboeien geslagen zouden worden. "Die goederen zijn van een vriend en alleen hij kan tekenen, maar dan moeten we wel ergens anders gaan lossen"

  2. [verwijderd] 17 november 2008 00:19
    Met enige twijfel op mijn gezicht belde ik naar mijn planner en legde ik hem het verhaal uit. Hij had er ook genoeg van en zei me dat de pallet mooi mee terug kwam naar Nederland "want de afzender die belt ook maar niet terug" In de tussentijd bij de vrouw nog tien liter verse olijfolie gekocht en daar was ze me dankbaar voor. Ik maakte aanstalte om weg te rijden en de vrouw riep me toe dus ook echt niet te gaan lossen want anders zou zij de carabinieri gaan bellen. Ik verzekerde haar dat het spul mee terug zou komen naar Nederland en met enige vertwijfeling reed ik weg. Boven gekeerd en vervolgens weer terug dezelfde weg naar beneden. Ik passeerde de nog immer buiten staande vrouw en die riep me nog een keer vooral niet te gaan lossen omdat zij anders zou gaan bellen. "Maakt oe eige nie druk vrouwke, dat gebeurt nie" riep ik in het Italiaans. Ik reed verder de weg af en op een iets breder stukje passeerden mij twee auto die vervolgens voor mij op de rem trapten. Vier kerels stapten uit en liepen naar mijn portier. "Jij hebt goederen bij je voor ons die ik moet hebben" Ik maakte hem duidelijk op een vriendelijke manier dat hij ze in Nederland op zou kunnen halen de volgende week omdat ik die opdracht van mijn baas gekregen heb. De man herhaalde zijn mededeling en gebood me hem te volgen. Ik herhaalde mijn antwoord op een rustige toon. "Nee" zei de man "Jij gaat ons nu volgen." Ik stemde zonder aarzeling in omdat zijn ogen duidelijker spraken dan zijn mond. Eigenlijk waren het vier grafhoofden.

    Ik reed rustig de twee auto's achterna en liet een gaatje vallen. In de tussentijd berichtte ik mijn werkgever via de messenger dat ik werd gedwongen om elders te gaan lossen. Binnen een minuut had ik bericht terug met de vraag of ze de politie moesten gaan bellen. "Nee doe dat maar niet want anders gaat het helemaal fout" schreef ik terug. Ik tikte ook nog even het kenteken in van de man en reed vervolgens via een goede doorgaande weg naar de plaats waar zij hene reden. Op een gegeven moment stopten ze. Ter hoogte van opnieuw een gaard met olijfbomen met daarbij een schuur. Bij het schuurtje kon ik onmogelijk komen en daarom ook, werd eerst alles overgeladen in een ander klein otootje. Tijdens het overladen ging de telefoon van 1 van hen. Een Arabische ringtoon maar volgens mij was degene die hem vasthield een Italiaan. Op een gegeven moment gaf hij mij de telefoon en ik was in de veronderstelling dat het de afzender uit Zutphen was. Een redelijk goed Nederlands sprekende man vanuit Lochem echter stond me te woord en liet me weten een neef te zijn van degene die me loste. "Meneer gaat alles nu naar wens en zijn er geen problemen meer" De manier waarop hij de vraag stelde, koud en zakelijk. "Ja hoor, geen problemen." antwoordde ik. "Mooi dan kunt u als u klaar bent weer gewoon u weg vervolgen" En zo gebeurde. Ik maakte mijn vrachtwaggel dicht en vertrok in de richting van Condofuri Marina. Na een kilometer of drie rijden haalden opnieuw de twee auto's me in en vroegen me middels gebaren te stoppen. "Of ik een kopje koffie lustte" Nou daar ben ik niet vies van en ik maakte daar dan ook dankbaar gebruik van. Ze stelden me nog wat vragen of ik vaker kwam en of ik speciaal alleen voor hen was gekomen om te lossen. Ik antwoordde negatief. Na het bakkie kon ik eindelijk mijn weg vervolgen.

    Hetgeen me die dag het meeste bezighield was de vraag wat voor spul ik eigenlijk gelost heb. Daarover heb ik wel enig idee maar zeker weten doe ik het niet. Legaal was het wel, waarvoor het gebruikt werd, dat denk ik niet. Al met al een absoluut hoogtepunt van ook al een mooie week. Indien ik thuis zou zijn geweest, dan zou ik de stand van 291 op de borden hebben gezien van de AEX en zou ik eventueel winst hebben kunnen nemen. Die centen ben ik nu niet rijker, wel een ervaring dus die ik eigenlijk niet had willen missen.
  3. [verwijderd] 17 november 2008 00:40
    quote:

    ouwebeursrot schreef:

    Die Meneer de Groot,

    Was je niet een beetje bang ook?
    Alleen op het moment ze uitstapten... maar dat ging snel over omdat ik weet dat er niks gebeuren kan omdat ik slechts mijn werk doe. De vrouw van Antonio, die moet denk ik wel oppassen. Zij heeft daar lopen bazuinen wat ik bij me had en dreigde de carabinieri te bellen, ook in de richting van een plaatselijk passerende veldwachter.

    Even terzijde: Ik belde een dagje later mijn jongste dochter Murielle op, 13, om haar dit te vertellen. Ik deed het echter zo genuanceerd mogelijk....maar ja...als je iemand vertelt dat het aanrecht overstroomt is, dan hoort nummer zes vervolgens dat het hele huis onder water staat. En de figuurlijke nummer zes was mijn dochter Jody. En die is op hoge poten in haar pen geklommen en mijn werkgever middels mail laten weten of ie wel goed bij zijn hoofd is..... Ach die begrijpt het wel, Jody inmiddels ook trouwens.
  4. [verwijderd] 17 november 2008 00:49
    quote:

    zzzaai schreef:

    En wat was het product wat je loste dan? pecticide? grondstof voor xtc?
    Dat weet ik werkelijk niet, voor mij totaal onbekende liter en twee literverpakkingen, niet vallend onder het ADR(vervoer gevaarlijke stoffen) Kan hier de afzender met naam en toenaam wel gaan noemen maar dat lijkt me niet verstandig. Volgens mij een keurig bedrijf. Maar ik denk inderdaad ook XTC.
  5. [verwijderd] 17 november 2008 00:51
    vandaar de titel :-)
    maar dat zal het niet zijn geweest; tenzij jouw hardboarden centrifuges een kleine uitlaat hadden dan normaal en je chemicalien deels poeder, deels vloeistof waren.

    dom van die mannen trouwens om je zo nadrukkelijk je nekharen overeind te laten zetten.

    quote:

    Meneer De Groot schreef:

    [quote=zzzaai]
    En wat was het product wat je loste dan? pecticide? grondstof voor xtc?
    [/quote]
    Dat weet ik werkelijk niet, voor mij totaal onbekende liter en twee literverpakkingen, niet vallend onder het ADR(vervoer gevaarlijke stoffen) Kan hier de afzender met naam en toenaam wel gaan noemen maar dat lijkt me niet verstandig. Volgens mij een keurig bedrijf. Maar ik denk inderdaad ook XTC.

  6. [verwijderd] 17 november 2008 01:01
    quote:

    Illuminati schreef:

    vandaar de titel :-)
    maar dat zal het niet zijn geweest; tenzij jouw hardboarden centrifuges een kleine uitlaat hadden dan normaal en je chemicalien deels poeder, deels vloeistof waren.

    dom van die mannen trouwens om je zo nadrukkelijk je nekharen overeind te laten zetten.
    Niet slim wellicht maar aan de andere kant...de regio is wel van hun hetgeen ze voldoende arrogantie en zekerheid kan geven. Alleen rond Duisburg was het tot dusver gevaarlijk. Voor zo ver ik heb kunnen zien alleen vloeistof en de centrifuges hadden verschillende in en uitgangen, groot en wat kleiner.

    Kunnen het geen onderdelen voor halffabrikaten zijn geweest?
  7. [verwijderd] 17 november 2008 01:07
    quote:

    zzzaai schreef:

    Spannende verhalen altijd van je, misschien kun je er eens een filmscript van maken:))
    Het laatste verhaal dateert al weer van heel lang geleden, onder een ander alias. Meneer de Groot schreef nog niet eerder, wel Janus Kiep. Het moet over beleggingen gaan maar nadat ik per ongeluk een paar weken terug zag hoe IEX me zelf omschrijft, dacht ik dat het nu weer wel mag.

    Zoek op auteur en dan zie je naast alle andere mensen die ooit op IEX mochten schrijven zoals laatst met de IEX Open Dag, ook de mijne staan. Een directe link kan ik om technische redenen niet geven, wel eentje die erin de buurt komt. www.iex.nl/columns/columns_auteur.asp...

    Aangezien IEX deze tekst schrijft:

    "Meneer De Groot, voorheen Janus Kiep, onderhoudt de Koffiekamer regelmatig met reisverslagen uit italië. Lekker leesvoer, met altijd wel een interessante link naar de wereld van beleggen. Laat Meneer De Groot maar schuiven. Op de IEX Open Dag is hij zelf Goeroe voor één dag."

    ga ik ervan uit dat ik zo heel af en toe eentje mag schrijven.

    Leuk trouwens de complimenten, waarvoor dank.
43 Posts
Pagina: 1 2 3 »» | Laatste |Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met je emailadres en wachtwoord.